Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 27 listopada 2014 roku nr (...)

w sprawie M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 listopada 2014 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 1666/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 września 2015 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 27.11.2014 r. odmówił M. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 20.11.2014 r. nie został uznany za niezdolnego do pracy.

M. W. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zaskarżona decyzja nie odzwierciedla jego stanu zdrowia i jest krzywdząca.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. W. urodzony w dniu(...) r., ukończył (...) w zawodzie mechanik urządzeń kolejowych, pracował na kolei na stanowisku mechanik remontując maszyny, następnie jako dozorca, pomocnik piekarza. Od 01.07.1997 r. do 31.10.2000 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, następnie od do 31.10.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 01.10.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

(dowód: wniosek z dnia 01.10.2014 r. –k.181 ar czI,

świadectwo pracy z dnia 26.06.1991 r. -k. 3 ar czI,

świadectwo pracy z dnia 15.05.1993 r. -k. 4 ar czI,

świadectwo pracy z dnia 27.08.1993 r. -k. 5 ar czI,

świadectwo pracy z dnia 30.11.1995 r. -k. 6 ar czI,

decyzja ZUS z dnia 05.09.1997 r. -k. 19 ar czI,

decyzja ZUS z dnia 18.10.2000 r. -k. 28 ar czI,

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. W. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Na podstawie osobistego badania i analizy zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły psychiatra rozpoznał u odwołującego:

- organiczne zaburzenia zachowania i nastroju,

- upośledzenie umysłowe lekkie,

- padaczkę.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy okresowo, na okres 2 lat od 01.11.2014 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego od dzieciństwa występują napady padaczkowe. Od 03.03.1994 r. pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym z rozpoznaniem organicznych zaburzeń zachowania i nastroju oraz upośledzenia umysłowego lekkiego. W czasie służby wojskowej , w 1991 r. odwołujący był hospitalizowany psychiatrycznie. W czasie badania psychologicznego w 2013 r. stwierdzono upośledzenie umysłowe lekkie /II=65/ oraz stwierdzono, że wyniki testów organicznych wskazują na istnienie zmian organicznych w obrębie OUN. Od ostatniego orzekania nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. W przebiegu choroby występują epizody afektywne, w przeszłości hipomaniakalne, ostatnio epizod depresyjny. Objawy depresyjne powodują zaburzenia aktywności złożonej i upośledzają zdolność do pracy - niezależnie od stanowiska. Biorąc pod uwagę całość obrazu klinicznego- upośledzenie umysłowe lekkie, zaburzenia zachowania i nastroju, przyjmowanie leków psychotropowych i choroby współistniejące - padaczka oraz wykształcenie odwołującego mechanik urządzeń kolejowych, odwołujący jest nadal częściowo niezdolny do pracy okresowo tak w wyuczonym zawodzie jak i w wykonywanych zawodach stróż, pomocnik piekarza. Przekwalifikowanie zawodowe jest niemożliwe.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7-9 as,

uzupełniająca opinia sądowo-psychiatryczna -k. 20 as/

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii i jej uzupełnienie, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowa opinia sporządzone została przez biegłego posiadającego odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinia jest rzetelna, przekonująca i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjalista wydał opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Opinia jest spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego psychiatry i domagał się jej uzupełnienia. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej tego samego biegłego. Organ rentowy nie kwestionował opinii uzupełniającej.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. W. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 27.11.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2 powołanego przepisu). W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z decyzji ZUS wydanej w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego lekarza psychiatrę. Sąd w oparciu o opinię biegłego stwierdził, że M. W. jest częściowo niezdolny do pracy okresowo na okres 2 lat od dnia 01.11.2014 r. tj. od daty ustania dotychczasowych świadczeń rentowych i nie jest możliwe odzyskanie zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. U odwołującego stwierdza się organiczne zaburzenia zachowania i nastroju, upośledzenie umysłowe lekkie i padaczkę. U odwołującego od dzieciństwa występują napady padaczkowe. Od 03.03.1994 r. pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym z rozpoznaniem organicznych zaburzeń zachowania i nastroju oraz upośledzenia umysłowego lekkiego. W czasie służby wojskowej , w 1991 r. odwołujący był hospitalizowany psychiatrycznie. W czasie badania psychologicznego w 2013 r. stwierdzono upośledzenie umysłowe lekkie /II=65/ oraz stwierdzono, że wyniki testów organicznych wskazują na istnienie zmian organicznych w obrębie OUN. W przebiegu choroby występują epizody afektywne, w przeszłości hipomaniakalne, ostatnio epizod depresyjny. Objawy depresyjne powodują zaburzenia aktywności złożonej i upośledzają zdolność do pracy - niezależnie od stanowiska. Biorąc pod uwagę całość obrazu klinicznego- upośledzenie umysłowe lekkie, zaburzenia zachowania i nastroju, przyjmowanie leków psychotropowych i choroby współistniejące - padaczka oraz wykształcenie odwołującego mechanik urządzeń kolejowych, odwołujący jest nadal częściowo niezdolny do pracy okresowo tak w wyuczonym zawodzie jak i w wykonywanych zawodach dozorca, pomocnik piekarza. Występujące u odwołującego zaburzenia w istotny sposób zaburzają jego funkcjonowanie społeczne, a tym samym upośledzają zdolność do świadczenia pracy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 27.11.2014 r. przyznając M. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.11.2014 r. na okres 2 lat.