Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 1 sierpnia 2013 roku nr (...)

w sprawie R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1515/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 listopada 2013 roku

Decyzją z dnia 1 sierpnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił R. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 29.07.2013 r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł R. S. , domagając się jej zmiany, poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony podniósł, iż decyzja ta jest dla niego krzywdząca, gdyż od ponad 30 lat pobierał świadczenie rentowe, jego stan zdrowia nie uległ poprawie - cierpi na epilepsję, która uniemożliwia mu podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanieorgan rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia i wskazując, iż na podstawie przeprowadzonego badania lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego za niezdolnego do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. B. urodził się dnia (...), z zawodu jest elektrykiem, ostatnio pracował jako nawijacz silników.

Wnioskodawca od dnia 23.02.1983 r. pobierał rentę inwalidzką, potem rentę z tytułu niezdolności do pracy. Ostatnio była to renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy wypłacana do dnia 30.06.2013 r.

Dowód: akta ZUS

W dniu 4.06.2013 roku ubezpieczony wystąpił z wnioskiem do ZUS o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zarówno orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 27.06.2013 r., jak i orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 29.07.2013 r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy. W wyniku powyższego ZUS wydał przedmiotową decyzję z dnia 1.08.2013 r. odmawiającą wnioskodawcy prawa do renty.

Od tej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie.

Dowód: akta ZUS

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego się stwierdzono:

- padaczkę z rzadkimi napadami padaczkowymi,

- stan po przebytym urazie czaszkowo – mózgowym w 1982 r. bez ubytkowych objawów neurologicznych.

Odwołujący po przebytym w 1982 r. urazie głowy leczony operacyjnie, po wypadku nie stwierdzono ubytkowych objawów neurologicznych. Od 1990 r. jest leczony okresowo z powodu padaczki. Ostatni raz ubezpieczony był hospitalizowany z powodu padaczki w 2000 r. Od tego czasu nie wymagał zmiany leczenia, hospitalizacji, nie korzystał z pomocy pogotowia ratunkowego. Od wielu lat jest leczony jednym lekiem bez konieczności zmiany leków, okresowo kontrolowany neurologicznie bez konieczności wykonania badań diagnostycznych. Całość przemawia za stabilnym przebiegiem schorzenia. Badaniem nie obserwuje się objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, nie stwierdza się również upośledzenia sprawności ruchowej badanego, czy też upośledzenia intelektualnego.

Odwołujący jest zdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny z przeciwwskazaniem do wykonywania prac dla osób z padaczką – przeciwwskazana jest praca na wysokości, przy maszynach w ruchu oraz praca w godzinach nocnych.

Dowód: - opinia sądowo – lekarska z dnia 24.09.2013 r. – k. 7-9,

- dokumentacja medyczna – akta ZUS.

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, w całości podzielił wnioski płynące z opinii biegłej z zakresu neurologii. Biegła legitymuje się fachową wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym, zaś opinia została sporządzona w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych. W ocenie Sądu, biegła dokonała prawidłowej diagnozy schorzeń, na które cierpi wnioskodawca, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną.

Opinia spełniła nadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art.278 kpc i art.285 kpc, zaś w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby podważać zaufanie do wiedzy czy bezstronności biegłej, ponadto strony postępowania nie wniosły do niej żadnych merytorycznych zarzutów.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania, dlatego Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie art. 57 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zmianami) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust.1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit.b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit.a, pkt 11-12, 13 lit.a, pkt 14 lit.a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit.a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (art. 12 ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art.12 ust.2), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ( art. 12 ust. 3).

Zgodnie z art.13 ustawy przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)  możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie w istocie bezsporne były przesłanki warunkujące zdolność rentową odwołującego się, przewidziane w pkt 2 i 3 art. 57 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, albowiem ubezpieczony pobierał we wcześniejszym okresie rentę z tytułu niezdolności do pracy, czego organ rentowy nie kwestionował. Sporną stała się natomiast przesłanka z art. 12 ust. 1 ustawy, dotycząca niezdolności do pracy.

Dla rozstrzygnięcia, czy w przypadku ubezpieczonego mamy do czynienia z niezdolnością do pracy, konieczne stało się zasięgnięcie opinii biegłej specjalisty z zakresu neurologii.

Przeprowadzone badania wykazały u wnioskodawcy: padaczkę z rzadkimi napadami padaczkowymi, stan po przebytym urazie czaszkowo – mózgowym w 1982 r. bez ubytkowych objawów neurologicznych.

Odwołujący po przebytym w 1982 r. urazie głowy leczony operacyjnie, po wypadku nie stwierdzono ubytkowych objawów neurologicznych. Od 1990 r. jest leczony okresowo z powodu padaczki. Ostatni raz ubezpieczony był hospitalizowany z powodu padaczki w 2000 r. Od tego czasu nie wymagał zmiany leczenia, hospitalizacji, nie korzystał z pomocy pogotowia ratunkowego. Od wielu lat jest leczony jednym lekiem bez konieczności zmiany leków, okresowo kontrolowany neurologicznie bez konieczności wykonania badań diagnostycznych. Całość przemawia za stabilnym przebiegiem schorzenia. Badaniem nie obserwuje się objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, nie stwierdza się również upośledzenia sprawności ruchowej badanego, czy też upośledzenia intelektualnego.

Odwołujący jest zdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny z przeciwwskazaniem do wykonywania prac dla osób z padaczką – przeciwwskazana jest praca na wysokości, przy maszynach w ruchu oraz praca w godzinach nocnych.

Z powyższych względów stwierdzić należało, iż decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych była prawidłowa, zaś odwołanie należało oddalić jako bezzasadne, przyjmując jako podstawę powołane przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴§1 k.p.c.