Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 7 listopada 2012 roku nr (...)

w sprawie A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o dodatek pielęgnacyjny

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się A. M. dodatek pielęgnacyjny od 1 października 2012 roku do 30 września 2013 roku;

2.  w pozostałej części odwołanie oddala.

Sygn. akt IV U 1397/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 21 maja 2012 r.

Decyzją z dnia 07.11.2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie art. 75 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 5 ustawy
z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił A. M. przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 29.10.2012 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Odwołanie od tej decyzji wniosła A. M. , domagając się jej zmiany
i przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że
w wyniku wypadku komunikacyjnego doznała poważnych obrażeń ciała, które powodują, że jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji. W piśmie procesowym z dnia 26.04.2013 r. odwołująca domagała się przyznania jej prawa do dodatku pielęgnacyjnego na stałe.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że A. M., urodzona (...), ma wykształcenie średnie ekonomiczne, ostatnio zaś pracowała jako księgowa.

Od 02.09.2000r. do 08.12.2005r. ubezpieczonej przysługiwał zasiłek przedemerytalny, od 09.12.2005 r. do 08.12.2010 r. wcześniejsza emerytura, zaś od 09.12.2010 r. w/w pobiera emeryturę z tytułu ukończenia powszechnego wieku emerytalnego, przy której od 01.01. 2011 r. do 30.09.2012 r. wypłacano jej dodatek pielęgnacyjny.

W dniu 22.08.2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

Zarówno lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 24.09.2012 r., jak i komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 29.10.2012 r. ustalili, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z dnia 07.11.2012 r. (...) Oddział w T. odmówił A. M. przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

W opinii sądowo- lekarskiej z dnia 12.03.2013 r. biegli sądowi neurolog, kardiolog, chirurg ortopeda- traumatolog i specjalista chorób wewnętrznych zdiagnozowali
u odwołującej:

-

stan po przebytym urazie wielonarządowym (w marcu 2010 r.) ze stłuczeniem mózgu, krwawieniem podpajęczynówkowym, wytworzeniem krwiaka podtwardówkowego lewej półkuli mózgu i móżdżku oraz złamaniem kości potylicznej,

-

bóle i zawroty głowy,

-

chorobę wieńcową stabilną CCS II,

-

stan po angioplastyce LAD z wszczepieniem stentu w lutym 2008 r.,

-

nadciśnienie tętnicze,

-

cukrzycę typu 2,

-

stan po złamaniu II kości śródstopia lewego,

-

stan po usunięciu macicy z przydatkami z powodu Ca (w 1997 r.),

-

zaburzenia lękowo- depresyjne.

Odwołująca jest niezdolna do samodzielnej egzystencji od 01.10.2012 r. na okres jednego roku.

Przeprowadzone badanie neurologiczne wykazało dodatnią próbę Romberga i dodatni obustronnie objaw Laseque’a.

W zakresie narządu ruchu stwierdza się istotne ograniczenie ruchomości w zakresie całego kręgosłupa, zwłaszcza w odcinku lędźwiowo- krzyżowym, wzmożone napięcie mięśni przykręgowych w odcinku piersiowym i lędźwiowo- krzyżowym, ograniczenie ruchomości
w stawach biodrowych (zniesienie rotacji, ograniczenie odwodzenia), bolesne ograniczenie ruchomości w lewym stawie barkowym przy ruchach biernych i czynnych oraz osłabienie siły mięśniowej lewej kończyny górnej.

Odwołująca porusza się niepewnie, wolno, ma osłabioną pamięć, jest apatyczna. Wymaga systematycznego leczenia i specjalistycznej kontroli. Do znacznego pogorszenia stanu zdrowia doszło u niej w wyniku wypadku samochodowego z dnia 09.12.2010 r.,
w którym doznała wielonarządowego urazu.

Badana korzysta z pomocy innych osób w czynnościach dnia codziennego, takich jak robienie zakupów, przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie.

dowód: - opinia sądowo- lekarska z dnia 12.03.2013 r.- k. 14-17,

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski wynikające
z opinii biegłych sądowych neurologa, kardiologa, chirurga ortopedy - traumatologa
i specjalisty chorób wewnętrznych, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonej oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza występujących u odwołującej schorzeń jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną
i kompletną. Opinia w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia wnioskodawczyni i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do samodzielnej egzystencji.

Żadna ze stron opinii tej nie kwestionowała.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 07.11.2012 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), dodatek pielęgnacyjny przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

-

jest uprawniony do emerytury lub renty,

-

został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub ukończył 75 lat życia, chyba że przebywa w domu pomocy społecznej, zakładzie opiekuńczo- leczniczym lub zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym (z wyjątkiem sytuacji przebywania poza placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu).

Równocześnie w myśl art. 13 ust. 5 powołanej ustawy- niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby
w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Jak wynika z wydanej w przedmiotowej sprawie opinii biegłych sądowych neurologa, kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa i specjalisty chorób wewnętrznych, odwołująca
z uwagi na zdiagnozowane u niej schorzenia i stopień ich nasilenia, tj. stan po przebytym urazie wielonarządowym (w marcu 2010 r.) ze stłuczeniem mózgu, krwawieniem podpajęczynówkowym, wytworzeniem krwiaka podtwardówkowego lewej półkuli mózgu
i móżdżku oraz złamaniem kości potylicznej; bóle i zawroty głowy; chorobę wieńcową stabilną CCS II; stan po angioplastyce LAD z wszczepieniem stentu w lutym 2008 r.; nadciśnienie tętnicze; cukrzyce typu 2; stan po złamaniu II kości śródstopia lewego; stan po usunięciu macicy z przydatkami z powodu Ca (w 1997 r.) oraz zaburzenia lękowo- depresyjne, jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji od 01.10.2012 r. na okres jednego roku.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja ZUS nie była zasadna, należało dokonać jej zmiany, a w konsekwencji przyznać ubezpieczonej prawo do dodatku pielęgnacyjnego na okres od 01.10.2012 r. do 30.09.2013 r., oddalając odwołanie
w pozostałym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punktach 1 i 2 wyroku na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 k.p.c.