Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 31 lipca 2014 roku nr (...)

w sprawie M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. R. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01 marca 2014 roku na okres pięciu lat.

Sygn. akt IVU 1181/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 stycznia 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 31.07.2014 r. odmówił M. R. uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 25.07.2014 r. nie został uznany za niezdolnego do pracy od 01.03.2014 r.

M. R. w odwołaniu od decyzji domagał się zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.03.2014 r. Zarzucił, że ocena jego stanu zdrowia jest wadliwa na co wskazuje dokumentacja medyczna. Stan zdrowia uległ pogorszeniu, a nie poprawie jak wynika z zaskarżonej decyzji.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. urodzony w dniu (...), pobierał w okresie od 26.08.1994 r. do 31.10.1999 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, następnie od 01.11.1999 r. do 28.02.2014 r. rentę z tytułu pracy częściowej niezdolności do pracy. Ma wykształcenie średnie ogólne pracował jako ekspedient, krawiec, kierowca taxi. Odwołujący w dniu 28.02.2014 r. złożył wniosek o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. R. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu chirurgii-ortopedii, neurologii i chorób wewnętrznych.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i badaniu biegli w zbiorczej opinii pisemnej stwierdzili, że M. R. choruje na:

- raka płaskonabłonkowego języka,

- reumatoidalne zapalenie stawów,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego,

- przewlekły zespół bólowy lędźwiowy,

- przebytą zatorowość płucną w 1992 r.,

- zakrzepicę żył głębokich kończyny dolnej prawej,

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc,

- nikotynizm przewlekły w wywiadzie,

- zaburzenia emocji o nieokreślonym charakterze.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującego za całkowicie niezdolnego do pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 5 lat. Całkowita niezdolność do pracy istnieje od dnia 01.03.2014 r. Odwołujący nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

W uzasadnieniu biegli wskazali, że dokumentacja medyczna odwołującego potwierdza zasadność zgłaszanych dolegliwości. Brak dowodów poprawy stanu zdrowia, przeciwnie rozpoznany proces onkologiczny w zasadniczy sposób pogarsza stan zdrowia odwołującego. Stwierdzone naruszenie sprawności organizmu odwołującego uzasadnia orzeczenie całkowitej niezdolności do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 25-27 as/

Wydaną w tym zakresie opinię biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Odwołujący nie kwestionował opinii.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. R. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 31.07.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony M. R. jest niezdolny do pracy czy też jest zdolny do pracy od 01.03.2014 r. W oparciu o opinię biegłych neurologa, chirurga-ortopedy i specjalisty chorób wewnętrznych sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej Sąd stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż M. R. z uwagi na stwierdzone naruszenie sprawności organizmu spełnia warunek w postaci całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 5 lat. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia, ale jego pogorszenie z uwagi na rozpoznany proces onkologiczny. Całkowita niezdolność do pracy istnieje od dnia 01.03.2014 r. Odwołujący choruje na: raka płaskonabłonkowego języka, reumatoidalne zapalenie stawów, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego, przewlekły zespół bólowy lędźwiowy, przebytą zatorowość płucną w 1992 r., zakrzepicę żył głębokich kończyny dolnej prawej, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, nikotynizm przewlekły w wywiadzie, zaburzenia emocji o nieokreślonym charakterze. U odwołującego w październiku 2014 r. rozpoznano raka płaskonabłonkowego języka, a w dniu 04.11.2014 r. stwierdzono, że jest to nowotwór złośliwy języka. Odwołujący jak wynika z dokumentacji medycznej od kilku lat skarżył się na dolegliwości odnośnie okolicy języka , z okresowymi poprawami stanu zdrowia, ponadto miał już w 2012 r. pobierany wycinek języka k. 71 ar czII). Odwołujący przedłożył organowi rentowemu wyniki badań już na badanie w dniu 08.07.2014 r. Odwołujący z uwagi na stan zdrowia nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzje z dnia 31.07.2014 r. i przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 5 lat na mocy art. 57 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c.