Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 maja 2014 roku nr (...)

z dnia 6 marca 2015 roku nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 21 maja 2014 roku w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. B.rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 marca 2014 roku na okres trzech lat;

II.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 06 marca 2015 roku.

Sygn. akt IVU 786/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 1 września 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 21.05.2014 r. odmówił J. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 16.05.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

J. B. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ z uwagi na stan zdrowia - szczegółowo opisany - nie może podjąć zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kolejną decyzją z dnia 06.03.2015 r. odmówił J. B.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 25.02.2015 r. został uznany za zdolnego do pracy.

J. B. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ z uwagi na stan zdrowia - szczegółowo opisany - nie może podjąć zatrudnienia. Ponowił zarzuty zawarte w odwołaniu od decyzji z dnia 21.05.2014 r.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. B. urodzony w dniu (...) r., z wykształceniem średnim technicznym o specjalności technik mechanik, pracował jako technolog, instruktor nauki jazdy, poborca podatkowy, krojczy, stolarz. Odwołujący od 12.07.1994 r. do 28.02.2014 r. pobierał rentę początkowo z tytułu trzeciej grupy inwalidzkiej, a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 21.05.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę. W toku postępowania sądowego wywołanego wniesionym odwołaniem od decyzji organu rentowego ZUS z dnia 21.05.2014 r. odwołujący wystąpił z kolejnym wnioskiem o rentę z dnia 09.09.2014 r. i organ rentowy decyzją z dnia 06.03.2015 r. odmówił odwołującemu prawa do renty.

(dowód: wniosek z dnia 21.05.2014 r. –k. 259 ar,

decyzja ZUS z dnia 21.05.2014 r. -k. 270 ar,

decyzja ZUS z dnia 21.05.2014 r. - ar brak nr karty,

wniosek z dnia 09.09.2014 r. –k. 277 ar,

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u J. B. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu diabetologii, gastrologii, neurologii i urologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły urolog rozpoznał u odwołującego:

- stan po wielokrotnym nacięciu zwężonej cewki moczowej,

- zwężenie cewki nawrotowe,

- stan po kruszeniu kamienia w lewym moczowodzie metodą endoskopową,

- obustronne wodonercze w trakcie diagnostyki,

- przebyte zakażenia dolnych dróg moczowych, nerki wydolne.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły urolog uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres 3 od daty ustania świadczeń tj. 28.02.2014 r. Niezdolność do pracy trwa nadal nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, od ustania prawa do świadczenia od lutego 2014 r. nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia, przeciwnie stan zdrowia uległ pewnemu pogorszeniu. Utrzymuje się zwężenie cewki moczowej pomimo kilkukrotnemu zabiegowi nacinania. Odwołujący ma z tego powodu znaczne dolegliwości o typie przeszkody podpęcherzowej przy oddawaniu moczu. Usposabia to również do nawrotowych zakażeń układu moczowego, które przy współistniejącej cukrzycy mają cięższy przebieg i wymagają antybiotyko-terapii. Częste leczenie zakażeń u odwołującego jest udokumentowane w kartotece leczenia w poradniach cukrzycowej, medycyny rodzinnej oraz w zaświadczeniu z leczenia w poradni urologicznej. Badania ogólne moczu świadczą o utrzymującej się infekcji pomimo leczenia. Odwołujący wymaga dokładniejszej diagnostyki zwężenia cewki moczowej. Prawdopodobnie będzie wymagał jeszcze leczenia operacyjnego uzupełnionego długim okresem cewnikowania. Opisywany w tomografii komputerowej i w badaniu usg zastój (wodonercze) nerki prawej będzie wymagał również dalszej diagnostyki i co jest również prawdopodobne, leczenia operacyjnego. Zwężenie utrzymuje się pomimo kruszenia kamienia w prawym moczowodzie. Aktualny stan urologiczny ogranicza u odwołującego możliwości podejmowania pracy zawodowej. Możliwość dalszego leczenia z całkowitym wyleczeniem i ustąpieniem dolegliwości włącznie, powodują że częściowa niezdolność do pracy ma charakter okresowy, a nie trwały.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 56-58 as/

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły diabetolog rozpoznał u odwołującego:

- cukrzycę typu 2 w okresie leczenia insuliną, retinopatię cukrzycową, polineuropatię cukrzycową,

Z powodu rozpoznanych schorzeń diabetologicznych oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał J. B. za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres 3 lat od daty ustania świadczeń tj. 01.03.2014 r. Niezdolność do pracy trwa nadal nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego cukrzyca ma przebieg stabilny. W przebiegu typu 2 rozwinęły się przewlekłe powikłania narządowe. Aktualnie cukrzyca jest leczona farmakologicznie insuliną w formie wielokrotnych iniekcji. Cukrzyca oraz ustalone w rozpoznaniu inne współistniejące schorzenia powodują niepełnosprawność organizmu, przebieg i stopień powikłań powoduje nadal długotrwałą niezdolność do pracy u osoby ze średnim wykształceniem. Schorzenia wymagają leczenia rehabilitacyjnego, farmakologicznego w poradniach specjalistycznych.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 64-66 as/

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog stwierdził, że odwołujący choruje na:

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym z okresowymi bólami kręgosłupa bez ograniczenia funkcji kręgosłupa, bez cech uszkodzenia układu nerwowego.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał J. B. za zdolnego do pracy.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący pobierał od wielu lat świadczenia rentowe z powodu przebytego zapalenia trzustki, a następnie niewydolności nerek. W badaniu ruchomość kręgosłupa lędźwiowego jest nieco ograniczona, w pozostałych odcinkach ruchomość jest prawidłowa. Objawy rozciągowe są ujemne (brak ucisku na korzenie nerwowe), siła mięśniowa prawidłowa, nie stwierdza się zaników mięśni, odruchy głębokie w kończynach górnych i dolnych są symetryczne nieco słabsze odruchy skokowe. Chód jest prawidłowy. Brak diagnostyki obrazowej odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Wykonane w 2014 r. badanie TK jamy nie wykazało istotnych zmian w zakresie układu kostnego na tym odcinku. W chwili obecnej nie ma podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa powodują pojawienie się dolegliwości bólowych kręgosłupa. Schorzenie w okresach zaostrzenia dolegliwości wymaga leczenia i rehabilitacji w ramach czasowej niezdolności do pracy. schorzenie stanowi przeciwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.7-9 as/

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły gastrolog rozpoznał u odwołującego:

- uretrotomię z powodu zwężenia cewki moczowej,

- cukrzycę typu 2 w trakcie insulinoterapii,

- przewlekłą chorobę nerek w stadium II,

- niedokrwistość,

- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka,

- przepuklinę wślizgową rozworu przełykowego,

- stan po usunięciu pęcherzyka żółciowego,

- przewlekłe zapalenie trzustki,

- kamicę przewodu żółciowego wspólnego.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał J. B. za zdolnego do pracy.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka bez progresji do choroby wrzodowej żołądka. Przepuklina wślizgowa rozworu przełykowego bez powikłań.

Wycięcie pęcherzyka żółciowego było zabiegiem leczniczym. Przewlekłe zapalenie trzustki bez progresji i bez powikłań. Kamica przewodu żółciowego wspólnego bezobjawowa, ale wymaga docelowo endoskopowego postępowania zabiegowego. U odwołującego brak obecnie istotnych przyczyn gastroenterologicznych niezdolności do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.21-23 as/

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Odwołujący nie kwestionował opinii biegłego urologa i biegłego diabetologa, nie zgadzał się z opiniami biegłego neurologa i gastroenterologa ale nie wniósł żadnych merytorycznych zastrzeżeń. Sąd postanowił pominąć jego zarzuty, zwłaszcza że podstawą rozstrzygnięcia były opinie nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. B. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21.05.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinię biegłego lekarza urologa i diabetologa sporządzone na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził, że odwołujący J. B.z uwagi na obecne schorzenia urologiczne i diabetologiczne spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo od dnia 01.03.2014 r. na okres 3 lat w charakterze pracownika fizycznego i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia, a wręcz pogorszenie z uwagi na schorzenia urologiczne. U odwołującego utrzymuje się zwężenie cewki moczowej pomimo kilkukrotnego zabiegu nacinania. Odwołujący ma z tego powodu znaczne dolegliwości o typie przeszkody podpęcherzowej przy oddawaniu moczu. Usposabia to również do nawrotowych zakażeń układu moczowego, które przy współistniejącej cukrzycy mają cięższy przebieg i wymagają antybiotyko-terapii. Częste leczenie zakażeń u odwołującego jest udokumentowane w kartotece leczenia w poradniach cukrzycowej, medycyny rodzinnej oraz w zaświadczeniu z leczenia w poradni urologicznej. Badania ogólne moczu świadczą o utrzymującej się infekcji pomimo leczenia. Odwołujący wymaga dokładniejszej diagnostyki zwężenia cewki moczowej. Prawdopodobnie będzie wymagał jeszcze leczenia operacyjnego uzupełnionego długim okresem cewnikowania. Opisywany w tomografii komputerowej i w badaniu usg zastój (wodonercze) nerki prawej będzie wymagał również dalszej diagnostyki i co jest również prawdopodobne, leczenia operacyjnego. Zwężenie utrzymuje się pomimo kruszenia kamienia w prawym moczowodzie. Aktualny stan urologiczny ogranicza u odwołującego możliwości podejmowania pracy zawodowej. U odwołującego cukrzyca typu 2 ma przebieg stabilny, ale w jej przebiegu rozwinęły się przewlekłe powikłania narządowe. Aktualnie leczona jest farmakologicznie insuliną w formie wielokrotnych iniekcji. Cukrzyca oraz ustalone w rozpoznaniu współistniejące schorzenia powodują niepełnosprawność organizmu, przebieg i stopień powikłań powodują nadal długotrwałą niezdolność do pracy u osoby ze średnim wykształceniem. Z przyczyn neurologicznych i gastrycznych odwołujący jest zdolny do pracy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak pkt. I wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 21.05.2014 r. przyznając odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.03.2014 r. na okres 3 lat.

Odwołujący wniósł odwołanie także od decyzji organu rentowego z dnia 06.03.2015 r., którą organ rentowy odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W niniejszej sprawie Sąd uznał, że skoro odwołanie od decyzji z dnia 21.05.2014 r. okazało się zasadne to wydanie wyroku w przedmiocie odwołania od decyzji z dnia 06.03.2015 r. stało się zbędne i na podstawie powołanego przepisu umorzył postępowanie odnośnie decyzji z dnia 06.03.2015 r. w pkt. II wyroku.