Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: Sylwia Wardzała

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania L. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 maja 2015 roku nr (...)

w sprawie L. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 712/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 29 października 2015 r.

Decyzją z dnia 20 maja 2015 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2009 r. UE L Nr 284, poz. 1), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 marca 2015 r., przeliczył L. G. emeryturę od 1 marca 2015 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiaru, emerytura wyniosła 24% kwoty bazowej. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy 9 lat i 8 dni okresów składkowych, 18 lat, 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych zagranicznych, 9 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych zagranicznych oraz 3 lata i 3 dni okresów nieskładkowych polskich. Wysokość świadczenia wyniosła 739,40 zł i podwyższona została do kwoty najniższej emerytury, tj. do 880,45 zł. Emeryturę ustalono według proporcji: 144 miesięcy pracy w Polsce do 481 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. Świadczenie ustalono na kwotę 263,59 zł. Należność za okres od 1 marca 2015 r. do 31 maja 2015 r. w kwocie 15,54 zł wraz ze świadczeniem za czerwiec w kwocie 263,59 zł, tj. łączną kwotę 279,13 zł, Zakład przekazał na rachunek ubezpieczonego w banku.

Decyzja ta została zaskarżona odwołaniem przez L. G., który domagał się jej zmiany i przeliczenia emerytury po obliczeniu prawidłowej podstawy wymiaru świadczenia. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że twierdzenie organu rentowego o braku możliwości wyliczenia podstawy wymiaru należnego mu świadczenia jest nieuzasadnione. Podał, że ZUS nie wskazał, jakie czynności podjął w celu ustalenia podstawy wymiaru, jakie przyniosły one efekty oraz ustalenia jakich faktów oraz przedłożenia jakich dowodów brakuje, aby było to możliwe. Odwołujący zaakcentował, że zaskarżona decyzja jest dla niego wysoce krzywdząca, ponieważ ma wyższe wykształcenie techniczne, a na

przestrzeni swojego życia uzyskiwał dochody znacznie przekraczające nie tylko płacę minimalną, ale i średnią krajową. Odwołujący zarzucił też naruszenie przepisów art. 7, art. 77 i art. 107 § 1 k.p.a.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że w tej sprawie nie było możliwości ustalenia podstawy wymiaru należnej odwołującemu emerytury zgodnie z art. 15-18 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.

o emeryturach i rentach z FUS, w związku z czym przeliczając świadczenie przyjęto, że emerytura wynosi 24% kwoty bazowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołujący L. G. urodził się (...)

Od 1 października 1967 r. do 31 sierpnia 1972 r. odwołujący studiował na terenie

kraju.

Po raz pierwszy do ubezpieczenia na terenie Austrii odwołujący przystąpił we wrześniu 1972 r.

Na terenie Polski odwołujący podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia od 14 listopada 1972 r. do 14 marca 1973 r. w Biurze (...) w Z. na stanowisku stażysty, od 24 marca 1973 r. do 30 września 1973 r. w Biurze (...) we W. na stanowisku asystenta projektanta, od 4 października 1973 r. do 15 kwietnia 1976 r. w Zakładzie (...) we W. na stanowiskach asystenta projektanta i starszego asystenta projektanta, od 16 kwietnia 1976 r. do 31 sierpnia 1978 r. w W. (...) Zakładzie (...) w N. na stanowiskach projektanta ds. architektonicznych, p.o. kierownika zespołu architektonicznego

i projektanta oraz od 1 września 1978 r. do 22 września 1982 r. w Wojewódzkim Biurze (...) w N. na stanowisku projektanta. Od 21 września 1981 r. do

21  września 1982 r. odwołujący korzystał z urlopu bezpłatnego.

Ubezpieczeniom społecznym na terenie Polski odwołujący podlegał również od

22  grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. z tytułu umowy zlecenia.

Staż pracy odwołującego na terenie Polski wynosi 9 lat i 8 dni okresów składkowych. W stażu tym ZUS uwzględnił mu okres studiów wyższych od 1 października 1967 r. do 30 września 1972 r. Okres nieskładkowy po ograniczeniu go do 1/3 wyniósł 3 lata i 3 dni.

Staż pracy odwołującego na terenie Austrii wynosi 18 lat, 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych oraz 9 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych.

dowód:

-

zaświadczenie dotyczące przebiegu ubezpieczenia w Austrii (formularz E-205 AT)- k. 7-8, 68-69 cz. II akt ZUS,

-

świadectwa pracy z dnia: 30.09.1973 r., 15.04.1976 r., 31.08.1978 r. i 25.11.1986 r.- k. 5, 53, 56 cz. I, k. 17-18 cz. II akt ZUS, |

-

zaświadczenia z dnia: 20.05.2005 r., 14.06.1985 i r., 12.12.2005 r. i 09.12.2005 r.- k. 4,23,27, 51-52 cz. I, k. 25-26 cz. II akt ZUS,

-

prośby o urlop bezpłatny z dnia: 07.09.1981 r. i 24.03.1982 r.- k. 27, 29 cz. II akt ZUS,

-

legitymacja ubezpieczeniowa- k. 34 cz. II akt ZUS,

-

zaświadczenie dotyczące przebiegu ubezpieczenia w Polsce (formularz E-205)- k. 37-38 cz. II akt ZUS,

-

poświadczenie dla celów świadczeń emerytalno- rentowych z dnia 22.04.2015 r.- k. 106 cz. II akt ZUS,

-

karta przebiegu zatrudnienia- k. 111 cz. II akt ZUS,

W dniu 19 kwietnia 2013 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do emerytury. Decyzją zaliczkową z dnia 2. sierpnia 2013 r. (...) Oddział w T. przyznał ubezpieczonemu emeryturę w kwocie zaliczkowej od (...) tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, w wysokości proporcjonalnej. Z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiaru, emerytura wyniosła 24% kwoty bazowej. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy 8 lat, 9 miesięcy i 28 dni okresów składkowych, 18 lat, 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych zagranicznych, 9 lat i 9 miesięcy okresów nieskładkowych zagranicznych oraz 2 lata, 11 miesięcy i 10 dni okresów nieskładkowych polskich. Wysokość świadczenia wyniosła 739,40 zł i podwyższona została do kwoty najniższej emerytury, tj. do 831,15 zł. Emeryturę ustalono według proporcji: 140 miesięcy pracy w Polsce do 476 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. Świadczenie ustalono na kwotę 244,46 zł.

dowód:

-

decyzja ZUS z dnia 02.08.2013 r.- k. 55 cz. II akt ZUS,

Ostateczną decyzję w sprawie wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (...) Oddział w T. wydał w dniu 23 września 2013 r., po otrzymaniu potwierdzenia austriackich okresów ubezpieczenia odwołującego. Z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiaru, emerytura wyniosła 24% kwoty bazowej. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy 8 lat, 9 miesięcy i 28 dni okresów składkowych, 18 lat, 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych zagranicznych, 9 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych zagranicznych oraz 2 lata, 11 miesięcy i 10 dni okresów nieskładkowych polskich. Wysokość świadczenia wyniosła 739,40 zł i podwyższona została do kwoty najniższej emerytury, tj. do 831,15 zł. Emeryturę ustalono według proporcji: 140 miesięcy pracy w Polsce do 477 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. Świadczenie ustalono na kwotę 242,16 zł.

dowód:

-

decyzja ZUS z dnia 23.09.2013 r.- k. 73 cz. II akt ZUS,

Decyzją z dnia, 24 września 2013 r. (...) Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r., odmówił odwołującemu ustalenia podstawy wymiaru emerytury oraz obliczenia świadczenia zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiaru, jak również to, że po osiągnięciu wieku emerytalnego, tj. po (...) wnioskodawca nie kontynuował ubezpieczenia i nie zgłosił wniosku o przyznanie emerytury po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

dowód:

-

decyzja ZUS z dnia 24.09.2013 r.- k. 72 cz. II akt ZUS,

Od decyzji (...) Oddział w T. z dnia: 23 września 2013 r. i 24 września 2013 r. ubezpieczony wywiódł odwołania. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. akt IV U 1732/13, Sąd Okręgowy w Tarnowie oddalił odwołania. Apelacja ubezpieczonego od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt III AUa 433/14.

dowód:

-

wyrok SO w Tarnowie z dnia 15.01.2014 r., sygn. akt IV U 1732/13- k. 98 cz. II akt ZUS,

-

notatka z przebiegu postępowania apelacyjnego z dnia 12.01.2015 r.- k. 96 cz. II akt ZUS,

W dniu 30 marca 2015 r. do organu rentowego wpłynął wniosek ubezpieczonego z dnia 27 marca 2015 r. o przeliczenie emerytury w związku z podleganiem ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy zlecenia zawartej na terenie Polski w okresie od 22 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. i ustalenie podstawy wymiaru świadczenia. Do wniosku ubezpieczony dołączył zaświadczenie z dnia 16 marca 2015 r. wydane przez T. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A-Z (one)" T. G. we W. potwierdzające, że na okres od 22 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. zawarł umowę zlecenia. Na skutek tego wniosku, ZUS zwrócił się do Oddziału ZUS we W. o potwierdzenie tego okresu jako okresu ubezpieczenia. (...) Oddział we W. potwierdził okres podlegania przez odwołującego ubezpieczeniom z tytułu wykonywania pracy w ramach umowy zlecenia od 22 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. oraz podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno- rentowe i ubezpieczenia wypadkowe za 2015 r. w kwocie 600,00 zł, a za 2014 r. w kwocie 0,00 zł.

dowód:

-

wniosek o przeliczenie emerytury z dnia 30.03.2015 r.- k. 100 cz. II akt ZUS,

-

zaświadczenie z dnia 16.03.2015 r.- k. 101 cz. II akt ZUS,

-

poświadczenie dla celów świadczeń emerytalno- rentowych z dnia 22.04.2015 r.- k. 106 cz. II akt ZUS,

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 maja 2015 r. (...) Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 marca 2015 r., przeliczył L. G. emeryturę od 1 marca 2015 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, doliczając do wykazanego do tej pory okresu ubezpieczenia okres od 22 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. Z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiar, emerytura wyniosła 24% kwoty bazowej. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy 9 lat i 8 dni okresów składkowych, 18 lat, 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych zagranicznych, 9 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych zagranicznych oraz 3 lata i 3 dni okresów nieskładkowych polskich. Wysokość świadczenia wyniosła 739,40 zł i podwyższona została do kwoty najniższej emerytury, tj. do kwoty 880,45 zł. Emeryturę ustalono według proporcji: 144 miesięcy pracy w Polsce do 481 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. Świadczenie ustalono na kwotę 263,59 zł. Należność za okres od 1 marca 2015 r. do 31 maja 2015 r. w kwocie 15,54 zł wraz ze świadczeniem za czerwiec w kwocie 263,59 zł, tj. łączną kwotę 279,13 zł, Zakład przekazał na rachunek ubezpieczonego w banku.

dowód:

-

karta przebiegu zatrudnienia- k. 111 cz. II akt ZUS,

-

decyzja ZUS z dnia 20.05.2015 r.- k. 113 cz. II akt ZUS,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział w T. z dnia 20 maja 2015 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie rozstrzygnąć należało, czy zasadnie przeliczając odwołującemu L. G. zaskarżoną decyzją emeryturę od 1 marca 2015 r. organ rentowy przyjął, że z uwagi na brak możliwości wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia, emerytura wynosi 24% kwoty bazowej.

Kwestionując tę decyzję ubezpieczony domagał się bowiem przeliczenia świadczenia i obliczenia podstawy wymiaru emerytury.

Jak wykazało przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, odwołujący udowodnił na terenie Polski 9 lat i 8 dni okresów składkowych. Na ten łączny okres składają się okresy jego zatrudnienia pracowniczego od 14 listopada 1972 r. do 14 marca 1973 r. w Biurze (...) w Z., od 24 marca 1973 r. do 30 września 1973 r. w Biurze (...) we W., od 4 października 1973 r. do 15 kwietnia 1976 r. w Zakładzie (...) we W., od 16 kwietnia 1976 r. do 31 sierpnia 1978 r. w (...) Zakładzie (...) w N. oraz od 1 września 1978 r. do 22 września 1982 r. w Wojewódzkim Biurze (...) w N., za wyjątkiem okresu korzystania przez wnioskodawcę z urlopu bezpłatnego od 21 września 1981 r. do 21 września 1982 r., a ponadto okres wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia od 22 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r.

Do stażu tego organ rentowy doliczył odwołującemu okres studiów wyższych, jakie ten odbywał w okresie od 1 października 1967 r. do 30 września 1972 r. Okres studiów, będący okresem nieskładkowym, wymieniony w art. 7 pkt 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.

o emeryturach i rentach z FUS, w myśl art. 5 ust. 2 tej ustawy, podlegał ograniczeniu do 1/3 udowodnionych w Polsce okresów składkowych. Okres studiów po ograniczeniu go do 1/3 udokumentowanych na terenie kraju okresów składkowych wyniósł 3 lata i 3 dni.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach

i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Biorąc pod uwagę przebyty przez odwołującego okres ubezpieczenia w Polsce stwierdzić należy, iż rację miał organ rentowy podnosząc w odpowiedzi na odwołanie, że w przypadku wnioskodawcy nie ma możliwości wyliczenia podstawy wymiaru należnej mu emerytury w oparciu o powołane wyżej przepisy. Odwołujący nie udowodnił bowiem w Polsce 20 lat zatrudnienia, a w ostatnim 20- leciu przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę nie był ubezpieczony na terenie kraju.

Zasadnie zatem organ rentowy uwzględnił odwołującemu w stażu pracy okres ubezpieczenia na terenie Austrii na podstawie zaświadczenia dotyczącego przebiegu ubezpieczenia w Austrii (formularz (...)) (k. 7-8, 68-69 cz. II akt ZUS), a wysokość świadczenia ustalił według proporcji wynikającej ze stosunku polskich okresów ubezpieczenia do sumy okresów polskich i zagranicznych zgodnie z art. 52 ust. 1 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1).

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, podstawę wymiaru emerytury lub renty dla osób posiadających okresy ubezpieczenia za granicą, o których mowa w art. 8, ustala się na zasadach określonych w art. 15-17. Jak stanowi ust. 2 art. 18 tej ustawy, przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą. Stosownie zaś do brzmienia art. 18 ust. 3 ustawy, jeżeli w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą.

W przypadku odwołującego nie było możliwości ustalenia podstawy wymiaru świadczenia na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie bowiem z potwierdzeniem austriackiej instytucji ubezpieczeniowej, do ubezpieczenia w Austrii odwołujący przystąpił we wrześniu 1972 r. i nie posiada żadnego okresu opłacania składek w Polsce występujących przed tą datą.

Słusznie organ rentowy w kontekście wykazanych przez odwołującego zarobków za rok 2015 r. z tytułu umowy zlecenia zauważył, że brak jest w tej sprawie możliwości ustalenia podstawy wymiaru należnej ubezpieczonemu emerytury, ponieważ za rok 2014 r. podstawa wymiaru składki wynosi 0,00 zł. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, w związku z czym brak było

możliwości uwzględnienia zarobku z roku 2015 r. Z ewentualnym wnioskiem o przeliczenie emerytury w trybie art. 110 ustawy emerytalnej odwołujący może więc wystąpić w 2016 r.

Skoro tak, zasadnie przeliczając świadczenie, organ rentowy przyjął wysokość należnej odwołującemu emerytury bez obliczania podstawy jej wymiaru w kwocie najniższej zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy, a następnie ustalił wysokość świadczenia według proporcji: 144 miesięcy pracy w Polsce do 481 miesięcy łącznej pracy z uwagi na ubezpieczenie za granicą. W ten sposób emerytura wyniosła 263,59 zł.

Taki sposób obliczenia należnego odwołującemu świadczenia jest prawidłowy i uwzględnia obowiązujące w tym względzie przepisy.

Odnośnie sformułowanego przez odwołującego zarzutu naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 7, art. 77 i art. 107 § 1 k.p.a.) wskazać należy, że od chwili wniesienia do sądu powszechnego odwołania od decyzji organu rentowego, sprawa staje się sprawą cywilną i podlega rozpoznaniu według zasad właściwych dla tej kategorii spraw. Innymi słowy, ewentualne wady decyzji wynikające z naruszeń przepisów postępowania przed organem rentowym pozostają zasadniczo poza zakresem jego rozpoznania, a sąd w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych orzeka o prawach lub obowiązkach stron na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego (por. np. wyrok SN z dnia 8 stycznia 2014 r., II UK 242/13, LEX nr 1415119).

Zaskarżona decyzja (...) Oddział w T. z dnia 20 maja 2015 r. była więc zasadna.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.