IV U 633/16 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnowie z 2016-07-21
Sygn. akt IV U 633/16
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2016 r.
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnowie
w składzie: SSO Mariusz Musiał
po rozpoznaniu w dniu 21.07.2016 r. w Tarnowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy J. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 9 czerwca 2016 r. znak:(...)
postanawia
odrzucić odwołanie
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 9 czerwca 2016 r. odmówił J. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Uzasadniając decyzję organ rentowy podał, iż mimo że lekarz orzecznik uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 08.12.2015 r. do 31.05.2017 r. to odwołujący w dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę tj. od 14.03.2006 r. do 13.03.2016 r. jak i w dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy tj. od 08.12.2005 r. do 07.12.2015 r. udowodnił 2 lata, 10 miesięcy i 11 dni okresów składkowych i 2 miesiące i 26 dni okresów nieskładkowych, łącznie 3 lata, 1 miesiąc i 7 dni. Ponadto odwołujący nie udowodnił 25-letniego okresu składkowego, a tylko 22 lata, 4 miesiące i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych.
W dniu 17.06.2016 r. J. C. wniósł skierowane do Sądu Okręgowego w Tarnowie odwołanie za pośrednictwem organu rentowego od powyższej decyzji domagając się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że jego problemy z podjęciem pracy zaczęły się w 2012 r. ponieważ wtedy stwierdzono u niego padaczkę. Przyznał, że w ostatnim dziesięcioleciu posiada 3 lata, 1 miesiąc i 7 dni.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie, wniósł o jego odrzucenie.
Sąd rozważył co następuje:
Odwołanie J. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 9 czerwca 2016 r. podlega odrzuceniu na podstawie art. 477 9 § 3 1 k.p.c.
Stosownie do treści powołanego przepisu Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, Sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zgodnie z art. 14 ust 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. nr 39 poz. 353.) - od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.
Ust 2c powołanego przepisu stanowi, iż Komisja Lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie. W uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu, w tym w szczególności w razie odrzucenia przez Sąd odwołania od decyzji w przypadku określonym w art. 477 9 § 3 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. Orzeczeniem z dnia 17.05.2016 r. Lekarz Orzecznik uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 08.12.2015 r. do 31.05.2017 r., jednocześnie zaznaczył, że brak podstaw do orzeczenia, ze przed dniem 23.01.2005 r. istniała niezdolność do pracy. Odpis tego orzeczenia doręczono badanemu w dniu badania. Odwołujący nie wniósł sprzeciwu od tego orzeczenia.
Treść odwołania nie wskazuje, iż odwołujący w jakikolwiek sposób usprawiedliwiał uchybienie terminu, w szczególności przyczynami od niego niezależnymi. Odwołujący jednocześnie nie wskazuje żadnych nowych okoliczności dotyczących niezdolności do pracy powstałych po dniu wydania orzeczenia przez Lekarza Orzecznika, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia oraz ponowne rozpoznanie sprawy na podstawie art. 477 9 § 2 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 14 ust 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. nr 39 poz. 353.) - od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.
Ust 2c powołanego przepisu stanowi, iż Komisja Lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie. W uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu, w tym w szczególności w razie odrzucenia przez Sąd odwołania od decyzji w przypadku określonym w art. 477 9 § 3 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.
W świetle powyższego odwołanie od zaskarżonej decyzji należało odrzucić w oparciu o art. 477 9 § 3 1 k.p.c. Odwołujący bowiem, mimo prawidłowego pouczenia nie wniósł w ustawowym terminie 14 dni sprzeciwu do Komisji Lekarskiej od orzeczenia Lekarza Orzecznika ani nie wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, a odwołanie od wydanej w wyniku przedmiotowego orzeczenia decyzji nie zawiera żadnych zarzutów.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Tarnowie
Data wytworzenia informacji: