Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariusz Musiał

Protokolant: stażysta Monika Barwacz

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 11 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie S. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 518/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 5 lutego 2015 roku

Decyzją z dnia 11.04.2014 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił S. P. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 08.04.2014 r. odmawiające uznania go za niezdolnego do pracy.

S. P. w dniu 09.05.2014 r. wniósł odwołanie od tej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania mu renty. Zaskarżona decyzja nie oddaje jego rzeczywistego stanu zdrowia. Z uwagi na stan zdrowia szeroko opisany nie jest w stanie podjąć zatrudnienia zgodnego z kwalifikacjami. Nie ma jednej nerki i od wielu lat pozostawał na rencie, jego zdrowie na przestrzeni lat uległo pogorszeniu, a nie poprawie.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. P. urodzony w dniu (...), z wykształceniem zawodowym o specjalności ślusarz, pracował jako ślusarz, ostatnio prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu do 2012 r. W okresie od 11.05.1988 r. do 30.04.1991 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a następnie w okresie od 01.05.1991 r. do 31.01.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 03.01.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u S. P. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu nefrologii, neurologii i kardiologii.

Biegły nefrolog na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującego i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził u S. P.:

- stan po usunięciu lewej nerki z powodu wodonercza w przebiegu kamicy moczowej w 1987 r.,

- stan po prawostronnej ureterolitotomii w 1987 r.,

- przewlekłą chorobę nerek CKD 1 wg NKF,

- przerost gruczołu krokowego bez retencji moczu,

- nadciśnienie tętnicze II st. wg WHO,

- chorobę niedokrwienną serca w wywiadzie.

i uznał, że jest aktualnie z przyczyn nefrologicznych odwołujący jest zdolny do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami.

Stwierdzone u odwołującego schorzenia układu moczowego nie powodują upośledzenia sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie go za osobę niezdolną do pracy. wydolność prawej nerki pełna, kłębuszkowa >90 ml/min. Bez cech przeciążenia nerki po przebytej w 1987 r. nefrektomii lewostronnej. Obraz prawej nerki w badaniu ultrasonograficznym z grudnia 2013 r. nie kwalifikuje odwołującego do pilnego leczenia zabiegowego. Kamica moczowa stanowiłaby przeciwwskazanie do prac w szczególnym narażeniu na niekorzystne warunki atmosferyczne (chłodnie, hale hutnicze, całoroczna praca na zewnątrz pomieszczeń), ale takich prac odwołujący nie wykonywał. Nadciśnienie tętnicze wydaje się być dobrze kontrolowane lekami. Pomiar w czasie badania powyżej normy, ale w dokumentacji szpitalnej, jak i ambulatoryjnej wartości ciśnienia tętniczego krwi tylko umiarkowanie podwyższone.

dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 23-24 as

Biegli sądowi neurolog i kardiolog, w zbiorczej opinii pisemnej wydanej na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- nadciśnienie tętnicze III okresu ESC,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej prawostronnej od 3 miesięcy,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią na poziomie L5-S1.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący po przebytym w 1988 r. zabiegu operacyjnym usunięcia nerki lewej, od tego czasu pobierał świadczenia rentowe. Od wielu lat leczy się na nadciśnienie tętnicze. Od września 2014 r. leczony w poradni rehabilitacyjnej z rozpoznaniem rwy kulszowej prawostronnej. Ma zlecone badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Obecnie schorzenia neurologiczne i kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako prowadzący działalność handlową i usługowa. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa obecnie z objawami rwy kulszowej lewostronnej od 3 miesięcy wymagają dalszego leczenia schorzenia, stanowią przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Nadciśnienie tętnicze III okresu ESC pierwotne, umiarkowane bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje niezdolności do podjęcia pracy. Schorzenie wymaga dalszego leczenia. Pomimo wysokich wartości ciśnienia tętniczego podczas badania nie spełnia kryterium nadciśnienia tętniczego opornego na leczenie. Bóle w klatce piersiowej niecharakterystyczne, nieokreślone. Test wysiłkowy z dnia 04.03.2013 r. bez osiągniętego limitu tętna, w zapisie ekg bez zmian świadczących o niedokrwieniu. Badania echokardiograficzne z dnia 15.10.2013 r. oraz z dnia 14.11.2012 r. bez istotnych zmian chorobowych. W dostępnej dokumentacji medycznej brak wyników świadczących o istotności schorzeń kardiologicznych. Na podstawie przeprowadzonych badań oraz analizy dostarczonej dokumentacji w zakresie prezentowanych specjalizacji biegli uznali, że brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

dowód: opinia sądowo-lekarska –k. 35-38 as.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłych sądowych z zakresu nefrologii, neurologii i kardiologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały przez biegłych sądowych posiadających odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinie są rzetelne, przekonujące i w pełni pozwalają ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjaliści wydali opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadali kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Ich opinie były spójne i udzielały odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Odwołujący kwestionował opinie biegłego nefrologa, ale nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych. W rezultacie, jedynie lakoniczne i bardzo ogólne zakwestionowanie opinii biegłego przez organ rentowy, nie mogło być potraktowane przez Sąd jako rzeczowa polemika z wnioskami opinii biegłego. W orzecznictwie wskazuje się słusznie, że nie uzasadnia potrzeby powołania innego biegłego jedynie ta okoliczność, że opinia powołanego już biegłego jest dla strony – w jej odczuciu niekorzystna (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 22.07.1997 r., I CKN 174/97, nie publ.).

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż skoro opinie biegłych lekarzy są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy - nie zachodzi zatem konieczność dalszego działania z urzędu w myśl art. 468 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. P. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 11.04.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych lekarzy nefrologa, neurologa i kardiologa. Sąd w oparciu o opinię biegłych stwierdził u odwołującego brak niezdolności do pracy od dnia 01.02.2014 r. jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. Stwierdzone schorzenia tj. stan po usunięciu lewej nerki z powodu wodonercza w przebiegu kamicy moczowej w 1987 r., stan po prawostronnej ureterolitotomii w 1987 r., przewlekła choroba nerek CKD 1 wg NKF, przerost gruczołu krokowego bez retencji moczu, nadciśnienie tętnicze III okresu ESC, zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej prawostronnej od 3 miesięcy, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią na poziomie L5-S1 nie uzasadniają uznania S. P. za nawet częściowo niezdolnego do pracy. Odwołujący od dnia 01.02.2014 r. jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny.

Schorzenia układu moczowego stwierdzone u odwołującego od dnia 01.02.2014 r. nie powodują upośledzenia sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie go za osobę niezdolną do pracy. Wydolność prawej nerki pełna, kłębuszkowa >90 ml/min, bez cech przeciążenia. Kamica moczowa może stanowić przeciwwskazanie do prac w szczególnym narażeniu na niekorzystne warunki atmosferyczne (chłodnie, hale hutnicze, całoroczna praca na zewnątrz pomieszczeń), ale takich prac odwołujący nie wykonywał. Obecnie schorzenia neurologiczne i kardiologiczne także nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako prowadzący działalność handlową i usługowa. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa obecnie z objawami rwy kulszowej lewostronnej od 3 miesięcy wymagają dalszego leczenia schorzenia, stanowią przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Nadciśnienie tętnicze III okresu ESC pierwotne, umiarkowane bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje niezdolności do podjęcia pracy. Schorzenie wymaga dalszego leczenia. Badania echokardiograficzne z dnia 15.10.2013 r. oraz z dnia 14.11.2012 r. bez istotnych zmian chorobowych. W dostępnej dokumentacji medycznej brak wyników świadczących o istotności schorzeń kardiologicznych. Na podstawie przeprowadzonych badań oraz analizy dostarczonej dokumentacji w zakresie prezentowanych specjalizacji biegli uznali, że brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Mając na uwadze całość obrazu klinicznego, dokumentację medyczną oraz analizę orzeczenia komisji lekarskiej ZUS nie stwierdza się u odwołującego na dzień wydania decyzji takiego stopnia dysfunkcji z przyczyn nefrologicznych, neurologicznych i kardiologicznych, który uzasadniałby orzeczenie niezdolności do pracy zarobkowej. Opinie biegłych lekarzy sądowych są zgodne z opinią Komisji Lekarskiej ZUS i dlatego też odwołanie od decyzji z dnia 11.04.2014 r. podlega oddaleniu. Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 57 w zw. z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.