Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 lutego 2013 roku nr (...)

w sprawie A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 307/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 kwietnia 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 4 lutego 2013 r. odmówił A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 29.01.2013 r. stwierdziła, że odwołujący jest zdolny do pracy.

A. S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, iż nie zgadza się z rozstrzygnięciem bowiem wbrew stanowisku organu rentowego, schorzenia na które choruje przesądzają, iż nie jest w stanie skutecznie podjąć zatrudnienia zgodnie z kwalifikacjami. Odwołujący domagał się zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego poprzez przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

A. S. urodzony w dniu (...)r. ma wykształcenie zawodowe o specjalności elektryk, pracował jako elektryk pod ziemią, elektromonter, robotnik gospodarczy, operator maszyn i urządzeń, robotnik budowlany. Odwołujący w okresie od 01.10.1999 r. do 30.09.2012 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 31.10.2012 r. odwołujący złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek z dnia 31.10.2012 r. –k. 369 ar czII).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. S. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii diabetologii i pulmonologii.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły kardiolog rozpoznał u odwołującego:

- nadciśnienie tętnicze II stopnia (PTNT),

- chorobę niedokrwienną serca pod postacią dławicy piersiowej stabilnej CCS I,

- zespół metaboliczny z cukrzycą typu 2, insulinozależną, wyrównaną u osoby z dużą otyłością,

- przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i przebytą gruźlica w okresie wydolności układu oddechowego.

Odwołujący z uwagi na schorzenia kardiologiczne nie jest niezdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, nadciśnienie tętnicze II stopnia (PTNT) pierwotne, łagodne bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych – badanie echokardiologiczne z dnia 23.02.2012 r. nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Choroba niedokrwienna serca pod postacią dławicy piersiowej stabilnej CCS I nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Cukrzyca typu 2 insulinozależna oraz dużego stopnia otyłość pokarmowa są elementami zespołu metabolicznego i stanowią istotne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego. Samodzielnie nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. Przewlekła obturacyjna choroba płuc i przebyta gruźlica w okresie wydolności układu oddechowego nie spowodowały istotnych, wtórnych zmian w obrębie serca. W świetle badań brak jest przesłanek do uznania długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7-8 as/.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły pulmonolog rozpoznał u odwołującego:

- POCHP w małym stopniu upośledzenia sprawności wentylacyjnej typu obturacyjnego,

- przebytą w 2001 r. gruźlicę naciekową płuc potwierdzoną bakteriologicznie.

Odwołujący z uwagi na schorzenia pulmonologiczne jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami od 01.10.2012 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, brak jest aktualnych badań RTG klatki piersiowej i spirometrii jak również hospitalizacji co świadczy o niewielkim stopniu nasilenia dolegliwości ze strony układu oddechowego. Badaniem fizykalnym nie stwierdza się odchyleń od normy. Odwołujący jest pod stałą kontrolą poradni przeciwgruźliczej w B.. Zażywa leki. W tych warunkach może wykonywać pracę zgodną z kwalifikacjami.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 19-21 as/.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły diabetolog stwierdził, że odwołujący choruje na:

- cukrzycę typu 2 z otyłością, wyrównaną metabolicznie leczoną w monoterapii pochodną biguanidu, bez powikłań,

- łagodny przerost prostaty.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia metaboliczne oraz stopień ich nasilenia A. S. jest zdolny do pracy.

Odwołujący leczy się z powodu cukrzycy typu 2 w monoterapii pochodna biguanidu, lekiem nie powodującym epizodów hipoglikemii. Schorzenie jest wyrównane metabolicznie o czym świadczy prawidłowy poziom HbA1C%.w związku z twz. Czynnikami ryzyka konieczne jest stałe i systematyczne zaangażowanie chorego w leczenie i samokontrolę. Ten typ terapii cukrzycy umożliwia jednak uzyskanie zadowalającej kontroli metabolicznej w warunkach występujących w środowisku pracy odwołującego. Odwołujący nigdy nie był hospitalizowany z powodu dekompensacji cukrzycy. Nie stwierdza się także u niego zaawansowanych powikłań późnych typowych dla cukrzycy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 12-14 as/.

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy nie kwestionował opinii.

Odwołujący kwestionował opinie nie podniósł jednak żadnych konkretnych zarzutów merytorycznych poza tym „że od tylu lat miał rentę i z wiekiem czuje się coraz gorzej”. Sąd nie podzielił jego zastrzeżeń do opinii biegłych uznając, iż wszystkie opinie w pełni zasługują na uwzględnienie jako prawidłowo przeprowadzony dowód sądowo-lekarski zwłaszcza, iż zastrzeżenia odwołującego nie miały merytorycznego charakteru ograniczając się do negacji wniosków biegłych. W przekonaniu Sądu zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującego nie znajdują potwierdzenia w świetle analizy przedmiotowych opinii. W opiniowaniu sądowo-lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Subiektywne odczucia odwołującej muszą być oceniane w toku badania klinicznego i obiektywnie zweryfikowane. Obiektywna weryfikacja nie zawsze jednak spełnia oczekiwania stron zwłaszcza w postępowaniu w sprawach rentowych - co jednakże nie przesądza automatycznie, że opinia wydana jest z naruszeniem obiektywizmu i bezstronności.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 4 lutego 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

W myśl art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia był niezdolny do pracy, czy też był zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych, którzy wydali opinię na podstawie osobistego badania odwołującego, dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach rentowych i w aktach sprawy. Sąd w oparciu o opinie biegłych kardiologa, diabetologa i pulmonologa stwierdził u odwołującego brak niezdolności do pracy jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty od dnia 01.10.2012 r.

Stwierdzone schorzenia tj. nadciśnienie tętnicze II stopnia (PTNT), choroba niedokrwienna serca pod postacią dławicy piersiowej stabilnej CCS I, zespół metaboliczny z cukrzycą typu 2, insulinozależną, wyrównaną u osoby z dużą otyłością leczoną w monoterapii pochodną biguanidu, bez powikłań, łagodny przerost prostaty, POCHP w małym stopniu upośledzenia sprawności wentylacyjnej typu obturacyjnego i przebyta w 2001 r. gruźlica naciekowa płuc potwierdzona bakteriologicznie nie uzasadniają uznania A. S. za nawet częściowo niezdolnego do pracy. Odwołujący od dnia 01.10.2012 r. jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami jako elektryk, pracownik fizyczny. Schorzenia kardiologiczne tj. nadciśnienie tętnicze II stopnia (PTNT) pierwotne, łagodne bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych i choroba niedokrwienna serca pod postacią dławicy piersiowej stabilnej CCS I nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. POCHP w małym stopniu upośledzenia sprawności wentylacyjnej typu obturacyjnego, po przebytej gruźlicy odwołujący jest pod stałą kontrolą poradni przeciwgruźliczej w B., zażywa leki. W tych warunkach może wykonywać pracę zgodną z kwalifikacjami. Odwołujący leczy się z powodu cukrzycy typu 2 w monoterapii pochodną biguanidu, lekiem nie powodującym epizodów hipoglikemii. Schorzenie jest wyrównane metabolicznie o czym świadczy prawidłowy poziom HbA1C%.w związku z tzw. czynnikami ryzyka konieczne jest stałe i systematyczne zaangażowanie chorego w leczenie i samokontrolę. Ten typ terapii cukrzycy umożliwia jednak uzyskanie zadowalającej kontroli metabolicznej w warunkach występujących w środowisku pracy odwołującego. Odwołujący nigdy nie był hospitalizowany z powodu dekompensacji cukrzycy. Nie stwierdza się także u niego zaawansowanych powikłań późnych typowych dla cukrzycy. Na poprawę stanu zdrowia miało wpływ leczenie specjalistyczne właściwe dla rodzaju rozpoznanych schorzeń.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 12 w zw. z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §1 kpc należało orzec jak w sentencji wyroku.

SSO Kazimierz Kostrzewa