Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania T. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 stycznia 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie T. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 167/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 24 lipca 2013 r.

Decyzją z dnia 16.01.2013 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił T. R. przyznania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 11.01.2013 r. uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji T. R. domagał się jej zmiany
i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podał, że ma przewlekłą chorobę niedokrwienną serca pod postacią dusznicy bolesnej stabilnej, nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, dyskopatię C5-C6, a ponadto zdiagnozowano u niego wole guzkowe w wątrobie. Jak wskazał, zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ stan jego zdrowia w ostatnim czasie uległ pogorszeniu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że T. R., urodzony (...), z zawodu jest technikiem mechanikiem, ostatnio zaś pracował jako pracownik fizyczny.

Od 01.06.2009 r. do 31.12.2012 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 29 listopada 2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem
o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

W orzeczeniu z dnia 17.12.2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy. Komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 11.01.2013 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z dnia 16.01.2013 r. (...) Oddział w T. odmówił T. R. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

U odwołującego zdiagnozowano:

-

chorobę niedokrwienną serca,

-

nadciśnienie tętnicze,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią C5/C6,

-

stan po złamaniu lewego obojczyka leczonym operacyjnie,

-

zespół bólowy prawego stawu barkowego w wywiadzie z nieznacznym ograniczeniem ruchomości.

Odwołujący jest osobą zdolną do pracy.

Występujące u badanego nadciśnienie tętnicze pierwotne jest wyrównane. Nie stwierdza się cech przerostu lewej komory serca. Choroba niedokrwienna serca o stabilnym przebiegu nie wymaga diagnostyki inwazyjnej. Spoczynkowe EKG nie wykazuje cech niedokrwienia mięśnia sercowego.

Na podstawie badania układu ruchu stwierdza się zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią szyjną C5/C6 oraz dolegliwości bólowe bez objawów korzeniowych ubytkowych neurologicznych i bez cech upośledzenia funkcji.

U badanego występuje zespół bólowy prawego stawu barkowego z ograniczeniem ruchomości odwodzenia o 30° i rotacji zewnętrznej o 60° po złamaniu lewego obojczyka leczonym operacyjnie z usunięciem zespolenia. Dysfunkcja stawów ramieniowych ma charakter nieznaczny i nie upośledza sprawności ruchowej.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 21.05.2013 r.- k. 9-10,

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłych sądowych kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa i neurologa, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz bardzo szczegółowej
i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących
u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonego badania, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną. Opinia w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia odwołującego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonych
u niego schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo- lekarskiej z dnia 21.05.2013 r. odnośnie braku
u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. odwołujący zakwestionował wydaną
w sprawie opinię sądowo- lekarską, ponosząc, że miał zawał serca, jest słaby, bolą go ręce i nogi, nie może oddychać i pracować.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż nie nasuwały wątpliwości zarówno fachowość biegłych sądowych, jak i rzetelność przeprowadzonego przez nich badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego i w oparciu
o aktualne wskazania wiedzy medycznej rozstrzyga kwestię wpływu rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie badania odwołującego, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami, oraz analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W opinii z dnia 21.05.2013 r. wyraźnie wskazali, że odwołujący jest osobą zdolną do pracy. Występujące u niego nadciśnienie tętnicze jest bowiem wyrównane, nie stwierdza się cech przerostu lewej komory serca czy niedokrwienia mięśnia sercowego, choroba niedokrwienna serca ma stabilny przebieg i nie wymaga diagnostyki inwazyjnej. U odwołującego stwierdza się co prawda zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa
z dyskopatią szyjną C5/C6 oraz dolegliwości bólowe, jednak bez objawów korzeniowych ubytkowych neurologicznych i bez cech upośledzenia funkcji. Dysfunkcja stawów ramieniowych ma zaś charakter nieznaczny i nie upośledza sprawności ruchowej. Wnioskodawca natomiast poza twierdzeniem, że miał zawał serca, jest słaby, bolą go ręce
i nogi, nie może oddychać i pracować, nie przedstawił żadnego dowodu poddającego
w wątpliwość wnioski wynikające z wydanej w sprawie opinii biegłych sądowych. W tym miejscu warto zauważyć jedynie, że gdyby stan zdrowia odwołującego uległ pogorszeniu, zawsze może on wystąpić do organu rentowego z nowym wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, przedkładając stosowne zaświadczenie lekarskie
o pogorszeniu stanu zdrowia. Ważne jest jednak, aby wniosek taki złożył nie później niż
w ciągu 18 miesięcy od ustania ostatniego z okresów ubezpieczenia, tj. od zaprzestania pobierania renty.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 16.01.2013 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych z dnia 21.05.2013 r., odwołujący, pomimo stwierdzonych u niego schorzeń w postaci: choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa
z dyskopatią C5/C6, stanu po złamaniu lewego obojczyka leczonego operacyjnie, zespołu bólowego prawego stawu barkowego w wywiadzie z nieznacznym ograniczeniem ruchomości, jest osobą zdolną do pracy. Nadciśnienie tętnicze jest wyrównane, nie stwierdza się cech przerostu lewej komory serca czy niedokrwienia mięśnia sercowego, choroba niedokrwienna serca ma stabilny przebieg i nie wymaga diagnostyki inwazyjnej. Pomimo zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z dyskopatią szyjną C5/C6 oraz dolegliwości bólowych, nie stwierdza się objawów korzeniowych ubytkowych neurologicznych czy cech upośledzenia funkcji. Dysfunkcja stawów ramieniowych ma zaś charakter nieznaczny i nie upośledza sprawności ruchowej. Stopień nasilenia rozpoznanych u odwołującego schorzeń nie pozwala więc na twierdzenie, że T. R. w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Mając powyższe na uwadze, odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział
w T. z dnia 16.01.2013 r. podlegało oddaleniu na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.