Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 7 stycznia 2016 roku nr (...)

w sprawie W. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 154/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 29 listopada 2016 roku

Decyzją z dnia 7 stycznia 2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2016 poz. 887 ), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 listopada 2015 r., odmówił W. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, iż nie przyznał prawa do renty, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 grudnia 2015 r., przyznała ubezpieczonemu świadczenie rehabilitacyjne na okres 3 miesięcy w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł pełnomocnik odwołującego, zaskarżając powyższą decyzję w całości oraz zarzucając jej:

- błędne przyjęcie, że odwołujący się nie ma prawa do renty wobec przyznania mu świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy, w sytuacji, gdy w dacie wydania zaskarżonej decyzji do upływu terminu na jaki przyznano świadczenie rehabilitacyjne pozostało zaledwie 10 dni, a niezdolność odwołującego się do pracy trwa nadal,

- dowolne przyjęcie, że odwołujący się nie jest niezdolny do pracy, podczas gdy ze zgromadzonych w aktach sprawy i dołączonych do odwołania dokumentów wynika, że odwołujący się jest niezdolny do pracy, jaką wykonywał przed datą powstania niezdolności.

Strona odwołująca wniosła ponadto o zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz W. C. zwrotu kosztów postepowania sądowego w całości, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.12.2015 r. uznała, że w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy. Ponadto Zakład podał, iż odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący W. C. urodzony (...) posiada wykształcenie średnie techniczne, a pracował jako kierowca samochodów ciężarowych. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 października 2015r. W. C. podlegał ubezpieczeniom z tytułu wykonywania działalności gospodarczej. Ubezpieczony po raz pierwszy wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o rentę 8 maja 2014 r. Decyzją z dnia 31 lipca 2014 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 25 lipca 2014 r., uznała, że wyżej wymieniony nie jest niezdolny do pracy.

W dniu 26 czerwca 2015 r., ubezpieczony złożył wniosek o świadczenie rehabilitacyjne. Decyzją z dnia 15 lipca 2015 r., (...) Oddział w T. przyznał odwołującemu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 22.06.2015 r. do 19.10.2015 r. na podstawie orzeczenia lekarz orzecznika ZUS z dnia 8 lipca 2015 r. Decyzją z dnia 4 stycznia 2016 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał odwołującemu świadczenie rehabilitacyjne na okres od 20.10.2015 r. do 17.01.2016 r., natomiast zaskarżona decyzją z dnia 7 stycznia 2016r. odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

W opinii lekarskiej z dnia 1 grudnia 2015 r., Orzecznik ZUS rozpoznał u odwołującej następujące schorzenia: odlewową kamicę nerkową prawostronną z wodonerczem – stan po usunięciu kamienia odlewowego – 20.10.2015, nadciśnienie tętnicze 3 st. PTNT, okresową dysfunkcję bólowo – czynnościową kręgosłupa w odc. C i L-S na tle zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych. Na podstawie badania i analizy dokumentacji, Lekarz Orzecznik stwierdził, iż brak jest podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

Dowód: opinia lekarska z dnia 01.12.2015 r. – akta ZUS.

Wskutek wniesienia sprzeciwu od powyższego orzeczenia, sprawa została skierowana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która w opinii z dnia 22 grudnia 2015 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Orzecznika ZUS. Wskazała, iż z uwagi na nowe okoliczności – zabieg urologiczny pielolitotomii prawostronnej ( 20.10.2015 r. ) należy orzec 3 miesiące świadczeń rehabilitacyjnych. Ponadto stwierdziła, że brak jest wskazań orzekania długoterminowej niezdolności do pracy zarobkowej, gdyż rokuje się po tym okresie poprawę.

Dowód: opinia lekarska z dnia 22.12.2015 r. – akta ZUS.

W celu stwierdzenia czy odwołujący W. C. jest zdolny do pracy zarobkowej, czy istniejąca poprzednio niezdolność do pracy ustało ( od kiedy ), czy nastąpiła poprawa stanu zdrowia i na czym polega, ewentualnie czy jest niezdolny do pracy zarobkowej, a jeśli tak to czy nie rokuje odzyskania zdolności nawet po przekwalifikowaniu oraz kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd Okręgowy postanowił dopuścić dowód z opinii lekarzy - biegłych sądowych: lek. med. P. Ż. – specjalisty kardiologa, lek. med. D. B. – specjalisty neurologa oraz lek. med. T. Ł. – specjalisty urologa.

W pisemnej opinii sądowo – lekarskiej z dnia 26 kwietnia 2016 r., biegli neurolog oraz kardiolog zdiagnozowali u odwołującego: zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa oraz nadciśnienie tętnicze II okresu ESC/ESH. W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych biegli uznali, iż brak jest podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami z przyczyn neurologicznych i kardiologicznych. W uzasadnieniu opinii biegli specjaliści wskazali, że nie stwierdza się zmian patologicznych, ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, próba Romberga jest ujemna, objawy rozciągowe w kończynach górnych i dolnych są ujemne. Ponadto kończyny górne i dolne o symetrycznych obwodach bez cech zaników mięśniowych, odruchy głębokie i symetryczne. Stwierdzili także, iż schorzenia kardiologiczne również nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy.

Dowód: opinia sądowo – lekarska z dnia 26.04.2016 r. – k. 17 – 20.

W opinii sądowo – lekarskiej z dnia 13 czerwca 2016 r., biegły z zakresu urologii – T. Ł. stwierdził u opiniowanego stan po operacyjnym usunięciu kamienia o dł. 3 cm z miedniczki nerki prawej z dostępu przez międzyżebrze. W ocenie biegłego, stwierdzony u W. C. stan urologiczny nie czyni go niezdolnym całkowicie lub częściowo do pracy od momentu ustania przyznanego świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 17.01.2016 r. w myśl art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Biegły urolog wskazał, że aktualny stan urologiczny odwołującego się jest bezpośrednią konsekwencją przebytej choroby oraz wykonanego zabiegu operacyjnego polegającego na usunięciu kamicy miedniczkowej nerki prawej w sposób klasyczny. Podał, że ponieważ ubezpieczony odwlekał decyzję o zgodzie na przeprowadzenie zabiegu przez okres 8 lat od rozpoznania kamicy nerki prawej, doszło do wytworzenia się przewlekłego stanu zapalnego w nerce prawej z powstaniem utrwalonych zmian anatomicznych będących efektem blokady w spływie moczu z operowanej nerki. Wykonany zabieg, zdaniem biegłego, usunął bezpośrednią przyczynę, czyli blokujący kamień z miedniczki nerki prawej, ale zmiany anatomiczne są już nieodwracalne, co znajduje odzwierciedlenie w aktualnych wynikach badań obrazowych i laboratoryjnych. W ocenie biegłego specjalisty W. C. wymaga dalszego ambulatoryjnego leczenia urologicznego, jednakże nie czyni go to całkowicie lub częściowo niezdolnym do pracy.

Dowód: opinia sądowo – lekarska z dnia 13.06.2016 r. – k. 34 – 35.

Pismem z dnia 13 lipca 2016 r., strona odwołująca wniosła zarzuty do wydanych w sprawie opinii. Pełnomocnik odwołującego podała, iż zawód jaki wykonuje W. C. ( kierowca samochodów ciężarowych ) jest szczególnie obciążającym dla kręgosłupa, a stałe przez wiele godzin dziennie wykonywanie tej pracy ( w jednej pozycji ) może doprowadzić do pogłębienia zaistniałych schorzeń. Wskazała także, iż obecny stan zdrowia ubezpieczonego nie pozwala mu zarobkować jako kierowca samochodu ciężarowego gdyż zawód ten jest związany z dźwiganiem oraz noszeniem ( w trakcie rozładunku czy załadunku ), a to niekorzystnie wpływa na kręgosłup odwołującego. Ponadto podniosła, iż ubezpieczony odczuwa silne bóle nerek, wówczas, gdy zbyt długo pozostaje w pozycji siedzącej.

Dowód: pismo z dnia 13.07.2016 r. – k. 46 – 47.

W opinii sądowo – lekarskiej uzupełniającej z dnia 20 sierpnia 2016 r. , biegły urolog podtrzymał w całości wnioski z opinii z dnia 13 czerwca 2016 r.

Dowód: opinia sądowo – lekarska uzupełniająca z dnia 20.08.2016 r. – k. 53 – 54.

Biegli neurolog oraz kardiolog w opinii sądowo – lekarskiej uzupełniającej również podtrzymali w całości wydana uprzednio przez siebie opinię. Wskazali, iż u orzekanego stwierdza się typowe schorzenia wieku średniego – zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz nadciśnienie tętnicze i jak nawet podano w zarzutach do wydanej opinii – są to schorzenia cywilizacyjne, które pojawiają się wraz z wiekiem i są schorzeniami powszechnie występującymi. Podali, że zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa nie powodujące konieczności leczenia neurochirurgicznego, nie powodujące ucisku na struktury nerwowe nie są podstawą do orzekania o długotrwałej niezdolności do podjęcia pracy. Schorzenie to wymaga rehabilitacji, a w okresach zaostrzenia dolegliwości leczenia w ramach czasowej niezdolności do pracy. Nadciśnienie tętnicze również nie powoduje długotrwałej niezdolności do podjęcia pracy.

Dowód: opinia sądowo –lekarska uzupełniająca z dnia 29.08.2016 r. – k. 55.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zalegających w aktach ZUS i aktach sądowych dokumentów prywatnych i urzędowych oraz opinii biegłych lekarzy specjalistów.

Sąd w całości podzielił opinie biegłych - neurologa i kardiologa oraz opinię biegłego urologa uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a ponadto uwzględniają wpływ rozpoznawanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego też Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych o braku niezdolności odwołującego do pracy zarobkowej. Podkreślić ponadto należy, że opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Wydane w sprawie opinie sądowo- lekarskie są wyczerpujące. W sposób przejrzysty obrazują stan zdrowia ubezpieczonego. Odpowiadają też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Opinie ponadto spełniły wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art. 278 kpc i art. 285 kpc zaś w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby podważać zaufanie do wiedzy czy bezstronności biegłych.

Nie podważyły wartości dowodowej opinii biegłych zastrzeżenia wniesione przez stronę odwołującą, do których biegli odnieśli się w opiniach uzupełniających. W orzecznictwie przyjmuje się, że w postępowaniu sądowym ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy - weryfikacja orzeczeń Lekarzy Orzeczników - wymaga wiadomości specjalnych. W takiej sytuacji, Sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych. Dopuszczając tego rodzaju dowód Sąd nie może czynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa (por. wyrok SN z dnia 27 listopada 1974 r., II CR 748/74, LEX nr 7618; wyroki SA w Szczecinie: z dnia 13 lutego 2014 r., III AUa 670/13, LEX nr 1441549 i z dnia 18 września 2014 r., III AUa 14/14, LEX nr 1527188).

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy odwołujący W. C. jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała ta niezdolność.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2016 poz. 887 ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy potwierdza, że odwołujący się nie spełnia ustawowych przesłanek do otrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy. Z opinii opiniujących w sprawie biegłych wynika, iż odwołujący cierpi na: zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze II okresu ESC/ESH oraz stan po operacyjnym usunięciu kamienia o dł. 3 cm z miedniczki nerki prawej z dostępu przez międzyżebrze, jednakże powyżej wymienione schorzenia nie uzasadniają orzeczenia niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie uznając je za bezpodstawne, biorąc za podstawę powołane wyżej przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.