Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 19 stycznia 2015 roku nr (...)

w sprawie S. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu S. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 24 września 2014 roku na okres jednego roku.

Sygn. akt IVU 136/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 maja 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 19.01.2015 r. odmówił S. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 07.01.2015 r. został uznany za zdolnego do pracy.

S. W. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty. Zaskarżona decyzja jest krzywdząca i nie oddaje jego rzeczywistego stanu zdrowia, który nie pozwala na wykonywanie pracy fizycznej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. W. urodzony w dniu (...), ukończył szkołę zawodową o specjalności tokarz, pracował jako pomocnik wiertacza, operator wydobycia. Odwołujący w okresie od 18.12.2012 r. do 17.06.2013 r. pobierał zasiłek chorobowy, a następnie w okresie od 18.06.1013 r. do 12.06.2014 r. był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego. Dotychczas nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 24.09.2014 r. odwołujący wystąpił z wnioskiem o rentę. W dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u odwołującego niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii i kardiologii.

Biegły sądowy neurolog i kardiolog w zbiorczej opinii pisemnej wydanej na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej obustronnej,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną pośrodkową jądra miażdżystego na poziomie L4-L5 z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych,

- nadciśnienie tętnicze II okresu ESC.

Z powodu rozpoznanych schorzeń biegli uznali S. W. za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres 1 roku od 24.09.2014 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Niezdolność do pracy istnieje nadal.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od grudnia 2012 r. jest leczony z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, z objawami rwy kulszowej lewostronnej lub obustronnej. Badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonane w 2013 r. wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z pośrodkową przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych. Po wykonaniu badania był konsultowany neurochirurgicznie, ale nie wyraził zgody na leczenie operacyjne. Systematycznie leczy się z powodu bólu, rehabilitowany ambulatoryjnie i sanatoryjnie. Badaniem stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, znaczne ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w obu kończynach dolnych. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa obecnie z objawami rwy kulszowej obustronnej stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej. Odwołujący w sposób znaczny utracił zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny. Wymaga stałego leczenia, rehabilitacji, oszczędzającego trybu życia, ze względu na swój wiek nie rokuje poprawy w stanie zdrowia. Stan zdrowia odwołującego nie uległ poprawie od grudnia 2012 r. Pod względem neurologicznym odwołujący jest długotrwale niezdolny do podjęcia pracy. Nadciśnienie tętnicze II okresu ESC pierwotne, łagodne, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje niezdolności do pracy, wymaga dalszego leczenia.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-11 as/.

Organ rentowy w związku z treścią opinii biegłych złożył wniosek o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez dopuszczenie opinii uzupełniającej biegłego neurochirurga. Sąd postanowił pominąć wniosek organu rentowego uznając, że sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia, a wniosek stanowią jedynie polemikę z wnioskami biegłego. W orzecznictwie wskazuje się słusznie, że nie uzasadnia potrzeby powołania innego biegłego jedynie ta okoliczność, że opinia powołanego już biegłego jest dla strony – w jej odczuciu niekorzystna (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 22.07.1997 r., I CKN 174/97, nie publ.).

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd w całości podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie był kwestionowana przez strony. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić, nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. W. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 19.01.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego lekarza neurologa i kardiologa. Sąd w oparciu o opinie biegłych uznał, że S. W. z przyczyn neurologicznych - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo od dnia 24.09.2014 r. na okres 1 roku. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i badaniu odwołującego, stwierdza się u niego: zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego z objawami rwy kulszowej obustronnej, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną pośrodkową jądra miażdżystego na poziomie L4-L5 z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym czynią go długotrwale niezdolnym do pracy i stanowią przeciwwskazanie do podjęcia przez odwołującego pracy w wyuczonym zawodzie i w ramach posiadanych kwalifikacji.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 19.01.2015 r. przyznając S. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 24.09.2014 r. na okres 1 roku.