Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2018 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2018 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania K. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 15 grudnia 2016 roku nr (...)

w sprawie K. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1.  oddala odwołanie;

2.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Tarnowie na rzecz adwokata P. B. - Kancelaria Adwokacka w T. kwotę 135 złotych powiększoną o 23 % tej kwoty jako podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej odwołującemu się z urzędu.

Sygn. akt IV U 74/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 31 października 2018 r.

Decyzją z dnia 15 grudnia 2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 887 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21 września 2016 r., odmówił K. Ł. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2016 r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Decyzja ta została zaskarżona odwołaniem przez K. Ł., który domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podał, że nie zgadza się z rozstrzygnięciem organu rentowego, ponieważ stan zdrowia czyni go osobą niezdolną do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji,
co potwierdza zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja medyczna. Jak wskazał,
w ostatnim czasie jego stan zdrowia psychicznego znacznie się pogorszył. Poza tym, występują u niego bezdech senny, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, żylaki z opuchlizną, schorzenia kręgosłupa lędźwiowego, przepukliny i padaczka.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia komisji lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący K. Ł., urodzony
w dniu (...) z zawodu jest technikiem mechanikiem, a pracował jako pomocnik stolarza, pracownik obsługi technicznej stacji tankowania gazem, dozorca- konserwator
i konserwator.

We wniosku z dnia 21 września 2016 r. ubezpieczony wniósł o przyznanie mu renty
z tytułu niezdolności do pracy.

W orzeczeniu z dnia 8 listopada 2016 r. lekarz orzecznik ZUS uznał,
że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2016 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z dnia 15 grudnia 2016 r. (...) Oddział
w T. odmówił K. Ł. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od 4 grudnia 2015 r. ubezpieczony jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna.
W okresie od 4 grudnia 2015 r. do 31 maja 2016 r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołujący K. Ł. ma wykształcenie średnie techniczne. Ukończył technikum mechaniczne w zawodzie budowy maszyn. Zdał maturę. Innych kursów
nie ukończył. Od 1 sierpnia 1996 r. do 28 lutego 1998 r. odwołujący pracował w P.H.U. (...) Sp. z o.o. w K. w wymiarze ½ etaty przy obsłudze technicznej stacji tankowania gazem. Następnie, był zatrudniony w Zespole Szkół w N. od 1 września
1999 r. do 31 maja 2000 r. w pełnym wymiarze godzin, zaś od 1 czerwca 2000 r.
do 3 czerwca 2005 r. w wymiarze ½ etatu jako dozorca- konserwator. Od 1 czerwca 2000 r. do 29 lutego 2012 r. pracował w Miejskim Zespole (...) w N. w pełnym wymiarze godzin na stanowisku konserwatora. Od 1 marca 2012 r. do 30 listopada 2015 r.
był zaś zatrudniony w Zespole Szkół im. (...) II w S. w pełnym wymiarze godzin również jako konserwator. Jako konserwator odwołujący zajmował się drobnymi naprawami. Wszystkie prace, które do tej pory wykonywał odwołujący były pracami fizycznymi. Odwołujący nie ma prawa jazdy. Wcześniej posiadał taki dokument,
ale wskutek jazdy po pijanemu, został mu on zabrany. Odwołujący mieszka w jednym domu
z matką, która go utrzymuje. Odwołujący już od kilkunastu lat jest osobą rozwiedzioną.
W drugiej części domu mieszka drugi syn matki odwołującego ze swoją rodziną.
U odwołującego występują takie schorzenia, jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, padaczka
z utratą przytomności i sinica, czy zespół (...). Napady padaczkowe pojawiają się
u odwołującego w różnych okolicznościach. Ostatni napad padaczkowy wystąpił u niego początkiem lutego bieżącego roku. Napady padaczkowe pojawiają się raz częściej,
a raz rzadziej. Odwołujący ma duży brzuch z przepukliną pępkową. Z uwagi na przepuklinę, nie może niczego podnosić. U odwołującego pogorszył się też stan psychiczny. Odwołujący jest zamknięty w sobie i wycofany. Nie chce z nikim rozmawiać. Odwołujący ma też problem z nadużywaniem alkoholu.

dowód:

-

świadectwa pracy z dnia: 18.03.1998 r., 13.06.2005 r., 29.02.2012 r.
i 30.11.2015 r.- k. 10, 12-13, 15-16, 19 cz. VI akt ZUS,

-

zeznania świadka E. Ł.- 00:05:30-00:18:30,

Biegły neurolog zdiagnozował u odwołującego:

-

padaczkę u osoby z uzależnieniem od alkoholu,

-

zespół bólowy kręgosłupa.

Odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn neurologicznych.

U badanego nie stwierdza się istotnych deficytów czynnościowych uszkodzenia układy nerwowego. Padaczka ze zmianami w zapisie EEG u osoby uzależnionej od alkoholu optymalnie kontrolowana jest jednym lekiem p/padaczkowym w dawce terapeutycznej. Ruchomość kręgosłupa zachowana jest we wszystkich płaszczyznach. Widoczne w badaniach rtg kręgosłupa L-S zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne nie powodują aktualnie przedmiotowych objawów korzeniowych. Podawane w wywiadzie bóle i zawroty głowy przebiegają bez objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Badanie tomografii komputerowej głowy nie uwidoczniło zmian ogniskowych. Z punktu widzenia neurologicznego rozpoznane schorzenie nie naruszają funkcji organizmu opiniowanego w stopniu znacznym. Odwołujący jest zdolny do pracy z przeciwwskazaniami, jak w przypadku chorych na padaczkę. Ostatnio, ubezpieczony pracował jako konserwator
w Zespole Szkół w S. (data badania wstępnego: 2 marzec 2012 r. z okresem ważności do 2 marca 2015 r.). Była to praca w pełnym wymiarze czasu, średnio-ciężka, wymagająca sprawności obu rąk, schylania się, dobrego wzroku, wewnątrz i na zewnątrz budynku, w godzinach od 7:00 do 15:00. Nie była to praca zmianowa, na wysokości,
czy w narażeniu na szczególne obciążenie psychiczne. Ubezpieczony pracował na stanowisku konserwatora w warunkach odpowiednich dla chorych na padaczkę.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 25.05.2017 r.- k. 31,

-

opinia uzupełniająca z dnia 20.04.2018 r.- k. 106,

Biegli specjalista chorób wewnętrznych i kardiolog rozpoznali u odwołującego:

-

nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia,

-

cukrzycę typu 2 leczoną preparatem doustnym,

-

przewlekle wirusowe zapalenie wątroby typ B,

-

poalkoholowe uszkodzenie wątroby,

-

przepuklinę pępkową wolną,

-

otyłość pokarmową.

Odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Wnioskodawca od około 8 lat jest leczony z powodu nadciśnienia tętniczego
i cukrzycy typu 2. W 2004 r. rozpoznano u niego wirusowe zapalenie wątroby typu B. Opiniowany był leczony i diagnozowany w (...) (...) Szpitala (...) II w K. w okresie
od 28 października 2004 r. do 9 listopada 2004 r. i od 19 kwietnia 2013 r. do 22 kwietnia 2013 r. Ubezpieczony od wielu lat nadużywał alkoholu. Był leczony odwykowo. Z analizy historii choroby Poradni Wirusowego Zapalenia Wątroby i Hepatologii (k. 76) wynika,
że jego ostatnia wizyta w tej poradni miała miejsce w dniu 4 kwietnia 2013 r. W sporządzonej w tym dniu notatce podano, że „pacjent nadal pije alkohol i źle się czuje”. Zalegający
w aktach wynik badania USG jamy brzusznej z dnia 10 sierpnia 2016 r. wskazuje
na alkoholowe uszkodzenie wątroby. Ostatnie zalegające w aktach badania analityczne pochodzą z dnia 12 lipca 2016 r. W wykonanych badaniach stwierdzono podwyższone wartości wskaźników uszkodzenia wątroby-transaminaz i GGTP. W aktach sprawy znajduje się kserokopia skierowania do Szpitala na Oddział Wewnętrzny wydanego przez lekarza
POZ w dniu 23 maja 2017 r. z adnotacją, że pacjent nie leczy się systematycznie
i nie wykonuje zaleceń. Badaniem przedmiotowym stwierdzono dobre odżywienie opiniowanego, bez zażółcenia powłok skórnych, bez bolesności przy badaniu palpacyjnym jamy brzusznej, bez patologicznych oporów, wątrobę schowaną pod łukiem żebrowym
oraz dużą przepuklinę pępkową, wolną. Nadciśnienie tętnicze, na które leczy się opiniowany przebiega z wydolnym układem krążenia. Nad polami płucnymi i sercem nie stwierdzono obecności patologicznych zmian osłuchowych. Wykonane w dniu 2 czerwca 2017 r. badanie echokardiograficzne wykazało prawidłową kurczliwość lewej komory: EF-62%. Cukrzyca typu 2 jest leczona tylko pojedynczą dawką doustnego leku hipoglikemizującego.
Z akt sprawy oraz wywiadu zebranego od opiniowanego wynika, że jest on uzależniony
od alkoholu i kilkukrotnie był leczony odwykowo. Odwołujący pozostaje pod stałą opieką psychiatry. Z powodu dysfunkcji narządu ruchu, jest objęty leczeniem ortopedycznym. Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B oraz nadużywanie alkoholu doprowadziło
u odwołującego do pozapalnej marskości wątroby. Chory powinien całkowicie wyeliminować alkohol i przestrzegać zaleceń lekarskich, czego nie czyni. Rozpoznane schorzenia
nie naruszają sprawności organizmu odwołującego w stopniu znacznym i nie uzasadniają uznania go za osobę niezdolną do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 11.07.2017 r.- k. 50-52,

-

opinia uzupełniająca z dnia 29.03.2018 r.- k. 103,

Biegły psychiatra zdiagnozował u odwołującego:

-

zespół uzależnienia od alkoholu bez objawów psychodegradacji F 10,

-

nerwicowe zaburzenia neurasteniczne w przebiegu zespołu uzależnienia od alkoholu
F 48,

-

zaburzenia osobowości F 60.

Odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

Badany wykazuje występowanie objawów zaburzonej osobowości. Ma silne, nieuzasadnione, poczucie wyrządzanej mu krzywdy. Występuje u niego nasilone poczucie występowania ciężkiej choroby. Opiniowany ma tendencje do wrogiego oceniania instytucji badających jego stan zdrowia i nie potwierdzających występowania nasilonych objawów chorobowych. Zapisy z dokumentacji medycznej, jaką przedstawił nie pokrywają się
ze stanem faktycznym, jaki został stwierdzony w czasie badania. Za adekwatne do stanu rzeczywistego należy uznać wystąpienie w wywiadzie zaburzeń depresyjnych adaptacyjnych oraz łagodnych zaburzeń nerwicowych. Ubezpieczony jest przede wszystkim osobą uzależnioną od alkoholu. Nie stwierdza się u niego występowania zaburzeń psychicznych związanych z uzależnieniem, jak również objawów psychodegradacji alkoholowej. Obecny stan zdrowia psychicznego badanego określić należy jako dobry. Opiniowany znajduje się
w nastroju wyrównanym. Napęd jest u niego prawidłowy. Nie występują zaburzenia lękowe ani zaburzenia funkcji poznawczych. Nie stwierdza się klinicznych objawów zespołu psychoorganicznego. Stan psychiczny odwołującego nie uzasadnia uznania go za osobę choćby częściowo niezdolną do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 23.10.2017 r.- k. 64-68,

Biegły specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu rozpoznał u odwołującego:

-

stan po złamaniu otwartym dwukostkowym podudzia prawego z podwichnięciem
w stawie skokowym,

-

zwyrodnienia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z przepuklinami pośrodkowymi krążków międzykregowych L3-L4, L4-L5, L5-S1 bez kolizji z nerwami rdzeniowymi,

-

zmiany zwyrodnieniowe kolan,

-

przebytą artroskopię kolana prawego w 2011 r. i w 2012 r. z częściową meniscektomią przyśrodkową,

-

padaczkę,

-

przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby,

-

nadciśnienie tętnicze,

-

cukrzycę,

-

przepuklinę pępkową.

Odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn ortopedycznych.

Stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych kolan, stawu skokowego prawego
i kręgosłupa nie jest tak duży, aby powodować u opiniowanego długotrwałą niezdolność
do pracy. Okresowe zaostrzenia dolegliwości mogą być leczone w ramach krótkotrwałych zwolnień lekarskich. Rehabilitacja i fizykoterapia w okresach zaostrzeń dolegliwości powinna szybko przynosić poprawę.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 18.01.2018 r.- k. 86-89,

Biegły z zakresu medycyny pracy zdiagnozował u odwołującego:

-

zespół uzależnienia od alkoholu,

-

nerwicowe zaburzenia neurasteniczne w przebiegu zespołu uzależnienia od alkoholu,

-

zaburzenia osobowości,

-

padaczkę alkoholową,

-

nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia,

-

cukrzycę typu 2 w trakcie farmakoterapii doustnej,

-

otyłość,

-

przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B,

-

poalkoholowe uszkodzenie wątroby,

-

przepuklinę pępkową wolną,

-

zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych
w remisji objawów,

-

stan po dwukrotnej artroskopii kolana prawego (2011 i 2012 r.),

-

chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych.

Odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Liczne schorzenia przewlekłe rozpoznane u badanego wymagają leczenia specjalistycznego, ale nie powodują takiego upośledzenia sprawności funkcjonalnej organizmu, które skutkuje orzekaniem o niezdolności do pracy. Powyższe potwierdza fakt uzyskiwania przez ubezpieczonego pozytywnych orzeczeń dopuszczających do pracy wydawanych przez lekarza medycyny pracy w trakcie zatrudnienia, a także ustalenie,
iż zmiany organizacyjne w zakładzie pracy, a nie stan zdrowia były przyczyną rozwiązania umowy o pracę. Rozpoznana u odwołującego padaczka stanowi przeciwwskazanie do pracy: na wysokości, przy obsłudze maszyn w ruchu i niezabezpieczonych urządzeń będących źródłem prądu elektrycznego, prowadzenia pojazdów silnikowych, wymagającej pełnej sprawności psychoruchowej, w narażeniu na substancje o działaniu neurotoksycznym, związanej z posługiwaniem się bronią na stanowiskach pracowników ochrony fizycznej. Schorzenia wątroby wymagają bezwzględnego przestrzegania diety wątrobowej i zakazu spożywania alkoholu. Pozostałe schorzenia, dzięki systematycznemu leczeniu, nie skutkują upośledzeniem sprawności funkcjonalnej organizmu w stopniu uniemożliwiającym wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami i w przyuczonych zawodach. Wymienione wyżej przeciwwskazania do pracy nie dotyczyły zakresu czynności zawodowych wykonywanych przez opiniowanego, co potwierdzają dane zawarte w druku N-10 zalegającym w aktach sprawy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 11.06.2018 r.- k. 129-132,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, zeznania świadka i opinie sądowo- lekarskie.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Zeznaniom świadka E. Ł. Sąd przyznał walor wiarygodności w całości. Zeznania te zasługiwały na walor pełnej wiarygodności, gdyż były jasne, logiczne
i przekonujące. Znalazły też potwierdzenie w treści dokumentów, które posłużyły Sądowi
do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Zeznania dotyczyły okoliczności związanych
z wykształceniem i charakterem wykonywanych przez ubezpieczonego na przestrzeni życia prac, a także jego stanem zdrowia.

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego sądowego neurologa i opinii uzupełniającej tego biegłego, opinii biegłych specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa oraz opinii uzupełniającej tych biegłych, opinii biegłego psychiatry, opinii biegłego specjalisty ortopedii i traumatologii narządu ruchu, a także opinii biegłego z zakresu medycyny pracy uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a ponadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niego schorzeń
na zdolność do pracy. Sąd uznał, że charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych o braku u odwołującego niezdolności do pracy. Zauważyć przy tym trzeba, że opinie wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych
do schorzeń zdiagnozowanych u odwołującego. Podkreślić ponadto należy, iż opiniujący
w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu ubezpieczonego.

Wprawdzie opinia biegłego neurologa oraz opinia biegłych specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa zostały zakwestionowane przez pełnomocnika odwołującego
(k. 79-80), ale w opiniach uzupełniających biegli sądowi w pełni ustosunkowali się do tych zarzutów i podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie (k. 103, 106).

Wydane w sprawie opinie sądowo- lekarskie są wyczerpujące. W sposób przejrzysty obrazują stan zdrowia ubezpieczonego. Odpowiadają też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie osobistych badań ubezpieczonego, które przeprowadzone zostały dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Biegli sądowi dokonali oceny stanu zdrowia ubezpieczonego
z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS- wyraźnie wskazując, że rozpoznane schorzenia
w ich obecnym stopniu nasilenia nie naruszają sprawności jego organizmu w stopniu znacznym. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. O częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, ale ocena, jaki wpływ schorzenia
te mają na utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji,
przy czym do przyjęcia częściowej niezdolności do pracy wymaga się znacznego stopnia utraty zdolności do pracy. Takiego zaś stopnia naruszenia sprawności organizmu
u odwołującego biegli sądowi nie stwierdzili. W orzecznictwie przyjmuje się,
że w postępowaniu sądowym ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy
w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy- weryfikacja orzeczeń lekarzy orzeczników- wymaga wiadomości specjalnych. W takiej sytuacji, sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych. Dopuszczając tego rodzaju dowód, sąd nie może czynić ustaleń sprzecznych
z opiniami biegłych, jeśli są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia- jak w tej sprawie- nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok SN z dnia 27 listopada 1974 r., II CR 748/74, LEX nr 7618, wyroki SA w Szczecinie: z dnia 13 lutego 2014 r.,
III AUa 670/13, LEX nr 1441549 i z dnia 18 września 2014 r., III AUa 14/14, LEX
nr 1527188).

W postępowaniu odwoławczym od decyzji ZUS, sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania. Postępowanie sądowe wywołane odwołaniem od decyzji organu rentowego ma na celu ocenę zgodności
z prawem- w aspekcie formalnym i materialnym- decyzji wydanej przez ten organ. Badanie owej legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Taka też zasada obowiązuje w sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Postępowanie w sprawach
z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny i służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Ocena stanu zdrowia osoby ubezpieczonej może być więc dokona wyłącznie na dzień wydania decyzji. Takiej też oceny dokonali w tej sprawie biegli sądowi. Jeżeli po tej dacie albo później
w stanie zdrowia ubezpieczonego nastąpiło pogorszenie, to zawsze może on złożyć nowy wniosek o prawo do renty (por. wyroki SA w Szczecinie: z dnia 18 stycznia 2018 r., III AUa 143/17, Legalis nr 1717488, z dnia 7 marca 2014 r., III AUa 961/12, Legalis nr 831542
i z dnia 17 stycznia 2013 r., III AUa 669/12, Legalis nr 746445, uzasadnienie wyroku SN
z dnia 11 grudnia 2013 r., III UK 20/13, Legalis nr 1121074). W dacie wydania zaskarżonej decyzji stan zdrowia odwołującego nie uzasadniał uznania go za osobę choćby częściowo niezdolną do pracy, co potwierdzają wydane w sprawie opinie sądowo- lekarskie
i zgromadzona dokumentacja medyczna.

Sąd oddalił wniosek dowody pełnomocnika ubezpieczonego o dopuszczenie
w sprawie dowodu z opinii biegłego hepatologa. Wydane w sprawie opinie wyjaśniają bowiem wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne
i przekonujące argumenty. Opinie te są w pełni poprawne merytorycznie. W sprawie wypowiedzieli się biegli lekarze o specjalnościach adekwatnych do zdiagnozowanych
u odwołującego schorzeń. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie
z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok SN z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 642/08, Legalis nr 260253, postanowienie SN z dnia 6 czerwca 2012 r., I UK 113/12, L.
nr (...)). Sąd orzekający w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie ma więc obowiązku dopuszczania dowodów, zwłaszcza z opinii biegłych lekarzy, tak długo, aż strona uzyska opinię odpowiadającą jej oczekiwaniom (por. postanowienia SN: z dnia 10 grudnia 2012 r., I UK 456/12, Legalis nr 667007 i z dnia 17 czerwca 2008 r., I UK 47/08, L.
nr (...), postanowienie SA w Szczecinie z dnia 20 lutego 2018 r., III AUa 549/17, LEX
nr (...)). Subiektywna ocena zdolności do pracy, poczucie niemożności jej wykonywania, lęk przed podjęciem zatrudnienia, jeżeli nie ma odzwierciedlenia w stanie klinicznym stanu zdrowia, nie stanowi podstawy ustalenia niezdolności do pracy w rozumieniu przepisu
art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 6 września 2016 r., III AUa 468/16, Legalis nr 1522835). Przyznanie ubezpieczonemu renty nie może być uzasadnione trudnościami
w znalezieniu zatrudnienia, bowiem niemożność wykonywania pracy spowodowana innymi przyczynami niż naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność
do zarobkowania nie jest niezdolnością do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 10 sierpnia 2017 r., III AUa 777/16, Legalis nr 1675909). W tej sprawie biegli sądowi uznali odwołującego za osobę zdolną do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji, a Sąd ocenę tę podziela. W orzecznictwie podkreśla się, że samo występowanie określonych jednostek chorobowych, a nawet subiektywne odczucia ubezpieczonego o utracie zdolności do zarobkowania w uwagi na te choroby
nie powodują automatycznie możliwości uznania takiej osoby za niezdolną do pracy.
Ocena niezdolności do pracy z medycznego punktu widzenia wymaga wiadomości specjalnych i sąd nie może opierać ustaleń w tym zakresie na własnym przekonaniu,
czy też na twierdzeniach strony. Ponadto ocena, czy osoba ubiegająca się o rentę
jest niezdolna do pracy powinna, poza aspektem biologicznym (medycznym), uwzględniać także obiektywną możliwość podjęcia przez nią dotychczasowego lub innego zatrudnienia, zgodnie z poziomem jej kwalifikacji, wykształcenia, wieku i predyspozycji psychofizycznych (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 11 stycznia 2018 r., III AUa 554/17, L.
nr (...)).

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. z dnia 15 grudnia 2016 r. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący K. Ł. jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy;

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a,
pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż
w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność
do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jak wynika z wydanych w sprawie opinii biegłego sądowego neurologa, opinii biegłych specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa, opinii biegłego psychiatry, opinii biegłego specjalisty ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, u odwołującego występują schorzenia w postaci: padaczki u osoby
z uzależnieniem od alkoholu, zespołu bólowego kręgosłupa, nadciśnienia tętniczego
w okresie wydolności krążenia, cukrzycy typu 2 leczonej preparatem doustnym, przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B, poalkoholowego uszkodzenia wątroby, przepukliny pępkowej wolnej, otyłości pokarmowej, zespołu uzależnienia od alkoholu bez objawów psychodegradacji F 10, nerwicowych zaburzeń neurastenicznych w przebiegu zespołu uzależnienia od alkoholu F 48, zaburzeń osobowości F 60, stanu po złamaniu otwartym dwukostkowym podudzia prawego z podwichnięciem w stawie skokowym, zwyrodnienia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z przepuklinami pośrodkowymi krążków międzykregowych L3-L4, L4-L5, L5-S1 bez kolizji z nerwami rdzeniowymi, zmian zwyrodnieniowych kolan, przebytej artroskopii kolana prawego w 2011 r. i w 2012 r.
z częściową meniscektomią przyśrodkową, nadciśnienia tętniczego oraz zespołu uzależnienia od alkoholu. Schorzenia te jednak w ich obecnym stopniu nasilenia, jak wynika z treści wydanych opinii sądowo- lekarskich, które Sąd w pełni podziela, nie powodują
u odwołującego niezdolności do pracy.

Skoro więc zaskarżona decyzja (...) Oddział w T. z dnia 15 grudnia 2016 r. była zasadna, odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia powołane wyżej przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Z uwagi na to, że odwołujący korzystał z pomocy profesjonalnego pełnomocnika
z urzędu Sąd przyznał na rzecz pełnomocnika od Skarbu Państwa kwotę 135,00 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej odwołującemu z urzędu powiększoną o 23% tej kwoty jako podatek od towarów i usług, działając w oparciu o § 15 ust. 2 w związku z § 4 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714 ze zm.)