Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania K. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówki Terenowej w T.

z dnia 28 czerwca 2013 roku nr (...)

w sprawie K. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówki Terenowej w T.

o wypłatę renty

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. W. prawo do części uzupełniającej renty od 1 lipca 2013 roku.

Sygn. akt IV U 1394/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 18 lutego 2014 r.

Decyzją z dnia 28.06.2013 r., nr (...), Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, na podstawie art. 28 ustawy z dnia 20.12.1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.), zawiesił wypłatę K. W. części uzupełniającej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w wymiarze 100% od dnia 01.07.2013 r. w kwocie 789,59 zł z uwagi na fakt, że jej mąż jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 1,79 ha.

Od decyzji tej odwołała się K. W. , domagając się jej zmiany i wypłaty części uzupełniającej renty rolniczej w pełnej wysokości. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że jej mąż jest właścicielem działki o powierzchni 0,54 ha, a zatem nie gospodarstwa rolnego, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20.12.1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników.

W odpowiedzi na odwołanie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. wniosła o jego oddalenie, podnosząc, że odwołująca nie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej, ponieważ jej mąż jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 1,79 ha.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca K. W. podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Od 29.03.2012 r. do 30.09.2012 r. przysługiwała jej renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy. Wypłata części uzupełniającej świadczenia została zawieszona w 50% z powodu prowadzenia działalności rolniczej. Od 01.12.2012 r. odwołująca pobiera rentę rolniczą w pełnej wysokości z uwagi na przeniesienie rzecz swoich dzieci własności nieruchomości stanowiącej dotąd jej własność umową z dnia 30.11.2012r. Wypłatę części uzupełniającej tego świadczenia zawieszono w 100% z od dnia 1.07.2013r., po stwierdzeniu przez organ rentowy , że mąż odwołującej T. W. jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,79 ha. Postanowieniem z dnia 21.02.1990r. I Ns 161/90 Sąd Rejonowy w Tarnowie stwierdził , że spadek po A. W. (pierwszej żonie T. W.) w tym również w odniesieniu do gospodarstwa rolnego nabyli T. W. w 6/24 części oraz sześcioro ich dzieci każde po 3/24 części . Urząd Gminy w R. w decyzji dotyczącej podatku za 2011r. wskazał powierzchnię 1,79ha (fizyczne) nieruchomości stanowiącej wspólność małżeńską A. i T. W. . Urząd ten w piśmie z dnia 7.12.2012r. poinformował organ rentowy , że M. W. złożył oświadczenie , że jest płatnikiem podatku rolnego i leśnego od nieruchomości po zmarłej A. W..

Nieruchomość której współwłaścicielem jest mąż odwołującej (wraz z sześcioma innymi osobami ) jest zabudowana starym domem , w którym mieszkał wraz z poprzednią żona A.. Nieruchomość ta leży odłogiem i nikt jej nie uprawia. Ani on ani odwołująca nie prowadzą żadnej działalności rolniczej i nie hodują żadnego inwentarza. Mężowi odwołującej nie pozwala zresztą na to stan zdrowia. Ziemia, która należała kiedyś do męża odwołującej i jego pierwszego żony, zmarłej w 1987 r., od lat nie jest uprawiana.
W 1989 r. mąż odwołującej powtórnie się ożenił i wyprowadził do nowego domu, opuszczając prowadzone do śmierci pierwszej żony gospodarstwo. Ziemia ta leży odłogiem od wielu lat, a zabudowania nie są użytkowane. Od wielu lat nikt nie kosi trawy wokół tych zabudowań. W chwili obecnej budynek mieszkalny nie nadaje się do zamieszkania i nikt tam od dawna nie bywa.

dowód:

-

decyzje z dnia: 07.05.2012 r. i 10.10.2012 r.- k. 46-47, 77 akt KRUS,

-

odpis skrócony aktu małżeństwa (...) k. 9 akt KRUS,

-

odpis z księgi wieczystej nr (...)- k. 3-5,

-

akt notarialny z dnia 30.11.2012 r.,(...) k. 78-81 akt KRUS,

-

zeznania świadka T. W.- 00:03:24-00:14:43,

-

zeznania świadka Z. S.- k. 32-32v,

-

zeznania świadka M. K.- k. 32v,

-

decyzja z dnia 7.02.2011r k 15-16

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów i zeznania świadków.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków T. W., Z. S. i M. K., którzy wskazali na okoliczności istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia, pozwalające na ustalenie, czy odwołująca i jej mąż prowadzą działalność rolniczą.
Zeznania te zasługiwały na walor pełnej wiarygodności, gdyż były wewnętrznie spójne, logiczne, jak też przekonujące w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji z dnia 28.06.2013 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013 r. poz. 1403 ), wypłata emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia ulega częściowemu zawieszeniu jeżeli emeryt lub rencista prowadzi działalność rolniczą.
W ust. 3 tego artykułu ustawodawca wskazał, że wypłata ulega zawieszeniu w całości, jeżeli emeryt lub rencista nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej. W ust. 4 określone zaś zostały sytuacje, które przy ich wystąpieniu pozwalają na uznanie, że emeryt lub rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej. I tak, stosownie do treści art. 28 ust. 4 ustawy, uznaje się, że emeryt lub rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając: 1) gruntów wydzierżawionych, na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na 10 lat i zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków, osobie niebędącej:
a) małżonkiem emeryta lub rencisty, b) jego zstępnym lub pasierbem, c) osobą pozostającą
z emerytem lub rencistą we wspólnym gospodarstwie domowym, d) małżonkiem osoby,
o której mowa w lit. b lub c; 2) gruntów trwale wyłączonych z produkcji rolniczej na podstawie odrębnych przepisów, w tym zalesionych gruntów rolnych; 3) gruntów i działów specjalnych należących do małżonka, z którym emeryt lub rencista zawarł związek małżeński po ustaleniu prawa do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia; 4) własności (udziału we współwłasności) nieustalonej odpowiednimi dokumentami urzędowymi, jeżeli grunty będące przedmiotem tej własności (współwłasności) nie znajdują się w posiadaniu rolnika lub jego małżonka.

Jak podkreśla się w judykaturze, w wypadkach, wymienionych w art. 28 ust. 4, emeryci lub renciści, będący właścicielami gospodarstw rolnych nie muszą udowadniać nieprowadzenia działalności rolniczej. Nie oznacza to jednak, że w każdej innej sytuacji właściciel (współwłaściciel) gospodarstwa rolnego jest tylko z powodu własności (posiadania) rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą. Sama własność lub posiadanie gospodarstwa rolnego pozostają obecnie poza sferą stosunku ubezpieczenia społecznego rolników i są prawnie obojętne z punktu widzenia wysokości pobieranych świadczeń. Uzyskanie możliwości pobierania pełnego świadczenia może zależeć tylko od zaprzestania działalności rolniczej, zatem właściciele gruntów innych, niż wymienione w art. 28 ust. 4 pkt 1 -7 ustawy mogą dowodzić, że nie są już rolnikami, gdyż nie prowadzą na nich działalności rolniczej . Wypłata części uzupełniającej świadczenia rolnika, który będąc właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego faktycznie nie prowadzi na nim działalności rolniczej w rozumieniu art. 6 ust. 3 ustawy nie ulega zatem zawieszeniu na podstawie art. 28 ust. 1 i 3 w związku z art. 4 tej ustawy (por. uchwała SN z dnia 06.05.2004 r., II UZP 5/04). Podobna sytuacja jest w przypadku małżonka rolnika , który będąc współwłaścicielem gospodarstwa rolnego podobnie jak rolnik - rencista nie prowadzi działalności rolniczej . Zatem w sytuacji gdy ani rencista ani jego małżonek nie prowadzą działalności rolniczej , brak jest w świetle regulacji wynikających z art. 28 ustawy podstaw a do zawieszenia części uzupełniającej świadczenia. Domniemanie prowadzenia działalności rolniczej wynikające z faktu , iż małżonek odwołującej jest współwłaścicielem nieruchomości rolnej , zostało obalone w toku postępowania dowodowego.

Z poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych wynika, że odwołująca nie jest obecnie właścicielką jakichkolwiek gruntów. W dniu (...)w drodze umowy sprzedaży, przekazała bowiem należącą do niej ziemię swoim dzieciom. Mąż odwołującej jest natomiast współwłaścicielem nieruchomości rolnej , która leży odłogiem. Z korespondujących ze sobą i stanowczych zeznań świadków wynika, że ani mąż odwołującej, ani odwołująca nie prowadzą żadnej działalności rolniczej i nie hodują inwentarza.
W szczególności, działalności takiej nie prowadzą na będącej przedmiotem współwłasności męża odwołującej i innych osób nieruchomości. Ziemia ta, która kiedyś należała do męża odwołującej i jego pierwszej żony od lat leży odłogiem, a zabudowania nie są użytkowane. Od wielu lat nikt nie kosi trawy wokół tych zabudowań, a budynek mieszkalny nie nadaje się do zamieszkania i nikt tam nie bywa.

Mając na uwadze wszystkie te okoliczności, stwierdzić należało, że zarówno odwołująca jak i mąż odwołującej zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.

To zaś prowadzi do wniosku, że zaskarżona decyzja jest błędna.

Uwzględniając powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił decyzję z dnia 28 czerwca 2013 r. w ten sposób, że przyznał odwołującej prawo do części uzupełniającej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2013 r.