Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st.sekr.sądowy Jerzy Stępień

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 lipca 2012 roku nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 1015/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 maja 2013 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 25 lipca 2012 r. odmówił S. K. przedłużenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 09.07.2012 r. stwierdziła, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

S. K. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, domagała się ponownego rozpoznania sprawy i zmiany niekorzystnego rozstrzygnięcia. Na uzasadnienie swojego żądania odwołująca szeroko opisała stan zdrowia i wskazała, że nie jest w stanie podjąć zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

S. K. urodzona w dniu (...)r. ma wykształcenie podstawowe ukończyła kurs o specjalności tkacz, pracowała jako tkacz, wytwórca wikliny, chałpniczo przy wyrobie produktów z drewna do 1996 r. Odwołująca w okresie od 13.06.1997 r. do 30.04.2012 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u S. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu okulistyki, reumatologii, neurologii i psychiatrii.

Na podstawie wyników badań, w tym po wykonaniu osobistego badania specjalistycznego i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły okulista stwierdził, że S. K. choruje na:

- krótkowzroczność OPL z przewagą OL, astygmatyzm krótkowzroczny OPL, zaćmę starczą.

Odwołująca z przyczyn okulistycznych jest zdolna do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca od dzieciństwa posiada wadę wzroku , jest przystosowana do noszenia okularów. Ostrość wzroku 0,6 w OP w optymalnej korekcji okularowej pozwala na podjęcie pracy zarobkowej. Ostatnio pracowała w rolnictwie i nadal może wykonywać pracę. Przeciwwskazane są prace wymagające dużego wysiłku fizycznego. Odwołująca jest zdolna do pracy zarobkowej, którą do tej pory wykonywała. Okulistycznie bez zmian.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7 as/

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog i reumatolog rozpoznali u odwołującej:

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez upośledzenia funkcji.

Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, rozpoznane schorzenia w ich obecnym stanie zaawansowania nie upośledzają sprawności odwołującej. Nie jest ona niezdolna do pracy zarobkowej zgodnie z poziomem kwalifikacji. Ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, próba Romberga ujemna, objawy rozciągowe są ujemne, siła mięśniowa prawidłowa, chód prawidłowy. Nie stwierdza się zaników mięśni, odruchy głębokie w kończynach górnych i dolnych są symetryczne – dość żywe. Czucie jest prawidłowe. Badanie Rtg odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dnia 19.01.2012 r. wskazuje na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatią na poziomie L4-L5. Pod względem neurologicznym i reumatologicznym brak podstaw do uznania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego nie dają podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Wskazane dalsze leczenie i rehabilitacja. Przeciwwskazana ciężka praca fizyczna.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 12-14 as/.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły psychiatra rozpoznał u odwołującej:

- zaburzenia depresyjne.

Odwołująca z uwagi na stan zdrowia jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami od 01.05.2012 r. Nie stwierdzono choroby psychicznej w rozumieniu psychozy.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym od 1996 r. z rozpoznaniem początkowo zaburzeń nerwicowych, następnie zaburzeń depresyjnych, a ostatnio organicznych zaburzeń nastroju. Jak wynika z dokumentacji medycznej przebieg choroby jest zmienny, występują okresy poprawy i nasilenia objawów. W czasie badania psychiatrycznego nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego: w tym nasilonych zaburzeń nastroju, zaburzeń funkcji poznawczych, zaburzeń psychotycznych. Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie nie dają podstaw do uznania odwołującej za niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z poziomem kwalifikacji od dnia 01.05.2012 r.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 19-21 as/.

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy nie kwestionował opinii. Odwołująca kwestionowała opinie polemizując z wnioskami biegłych. Sąd nie podzielił jej zastrzeżeń do opinii biegłych uznając, iż wszystkie opinie w pełni zasługują na uwzględnienie jako prawidłowo przeprowadzony dowód sądowo-lekarski zwłaszcza, iż zastrzeżenia odwołującej nie miały merytorycznego charakteru ograniczając się do negacji wniosków biegłych. W przekonaniu Sądu zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującą nie znajdują potwierdzenia w świetle analizy przedmiotowych opinii. W opiniowaniu sądowo-lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Subiektywne odczucia odwołującej muszą być oceniane w toku badania klinicznego i obiektywnie zweryfikowane. Obiektywna weryfikacja nie zawsze jednak spełnia oczekiwania stron zwłaszcza w postępowaniu w sprawach rentowych - co jednakże nie przesądza automatycznie, że opinia wydana jest z naruszeniem obiektywizmu i bezstronności.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25 lipca 2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

W myśl art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W wyroku z dnia 12 lipca 2005 r. Sąd Najwyższy II UK 288/04 podkreślił, że istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich ( OSNP 2006/5-6/99).

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczona, ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej ZUS i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

W toku postępowania sądowego ubezpieczona została poddana badaniu przez biegłych okulistę, neurologa, reumatologa i psychiatrę. Sąd w oparciu o ich opinie stwierdził u odwołującej brak od dnia 01.05.2012 r. niezdolności do pracy w wykonywanym i wyuczonym zawodzie tkacz, chałpnictwo przy wyrobie produktów z drewna, pracownik fizyczny jako jednej z niezbędnych przesłanek prawa do renty, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt. 1 powołanej ustawy.

Rozpoznane u odwołującej schorzenia w ich obecnym stanie zaawansowania nie upośledzają jej sprawności. Istniejąca poprzednio niezdolność do pracy ustała. W badaniu układu ruchu ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, próba Romberga ujemna, objawy rozciągowe są ujemne, siła mięśniowa prawidłowa, chód prawidłowy. Nie stwierdza się zaników mięśni, odruchy głębokie w kończynach górnych i dolnych są symetryczne – dość żywe. Czucie jest prawidłowe. Badanie Rtg odcinka lędźwiowego kręgosłupa z dnia 19.01.2012 r. wskazuje na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatią na poziomie L4-L5. Pod względem neurologicznym i reumatologicznym brak podstaw do uznania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego nie dają podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Wskazane dalsze leczenie i rehabilitacja. Przeciwwskazana ciężka praca fizyczna. Odwołująca od dzieciństwa posiada wadę wzroku , jest przystosowana do noszenia okularów. Ostrość wzroku 0,6 w OP w optymalnej korekcji okularowej pozwala na podjęcie pracy zarobkowej. Ostatnio pracowała w rolnictwie i nadal może wykonywać pracę. Przeciwwskazane są prace wymagające dużego wysiłku fizycznego. Odwołująca jest zdolna do pracy zarobkowej, którą do tej pory wykonywała. W czasie badania psychiatrycznego nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego: w tym nasilonych zaburzeń nastroju, zaburzeń funkcji poznawczych, zaburzeń psychotycznych. Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie nie dają podstaw do uznania odwołującej za niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z poziomem kwalifikacji od dnia 01.05.2012 r.

Pozostałych warunków z art. 57 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca nie spełnia przesłanek z art. 57 i na podstawie art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm) oraz art. 477 ¹⁴ §1 kpc należało orzec jak w sentencji wyroku.

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)